Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Raoul de Nesle volgt ons: gij blijft als Oppervoogd in Vlaanderen met de volmacht om het Land naar uw wil, en in getrouwigheid te bestieren ." "Of volgens de wil mijner koninklijke nichte," viel De Chatillon vleiend in haar rede. "Het zij zo," hernam Johanna. "Ik verheug mij in uw goedwilligheid. Twaalfhonderd ruiters zullen u bijblijven om uw bevelen te staven.
Wanneer het oogenblik onzer opvaart nadert, kan niets het noodlottig uur vertragen. Gij moet er u aan onderwerpen en er u in troosten, mijn kind. De dood is geen ongeluk, integendeel, het is een stap naar de eindelijke en eeuwige zaligheid." "Maar, oom lief, wie toch heeft u wijsgemaakt, dat gij morgen zult sterven? Een bedrieger, zeker?" "Een bedrieger? Ho, ho, nichte, spreek met eerbied!
Laat mij uw kind zijn, ik zal uwe oude dagen beglanzen met het licht der vreugde, der dankbaarheid en der liefde!" Zij had de handen opgeheven en smeekte om een gunstig antwoord, maar mijnheer Reimond, die over het vraagpunt zijns aanstaanden doods niet te overwinnen was, zag haar met eenen stillen twijfellach aan, en murmelde: "Wat gij daar zegt, is schoon, nichte. Ik dank u voor uwe genegenheid.
"Kom, nichte, ween niet meer," zeide Reimond. "Blijf nog met mij, ik heb u van ernstige dingen te spreken; maar geef wel acht op de voorwaarde, die ik stel, zoowel voor Willem als voor u. Zoohaast één uwer nog een woord rept over hetgeen gij mijnen dood noemt, of over voedsel of over geneesheeren, verwijder ik u onverbiddelijk uit mijne tegenwoordigheid.
"Merci, merci, nichte Begijntje, ge zij wel duuzen kiers bedankt, en 'k hoop uit de grond van mijn herte da ge genezen zilt en da ge wel honder joar oud zilt worden," zei hij, met tranen van dankbaarheid in de oogen, terwijl hij, met Rozeke heengaande, nog een laatste maal haar gele, bevende, rimpelige hand in de zijne drukte.
Het is waar, dat een dier gevallen was verzwaard door de omstandigheid dat »die voorsz. nichte in absentie sijns wijfs met den man op sijn bedde gelegen had,« naar zij zeide, »om sijns crancken kinds wille«. Toch stond het oordeel er over niet vast, en de overheid ging met hare beslissingen waarlijk niet over éénen nacht ijs.
De oude man trok een zuur gezicht en liet een dof gegrol hooren. "De De Wits," zeide hij, "hebben nooit dan kwaad van u gezegd, mijnheer, zij hebben u bespot en mij vervolgd. Zij haten ons, gij weet het wel." "Voor alle kwaad is vergiffenis," was het antwoord, "daarenboven mijne nichte Theresia is niet verantwoordelijk voor de schuld harer ouders.
"En gevolgelijk is mijne opvaart naar de andere wereld even onherroepelijk vastgesteld.... Maar gij, nichte, gij zwijgt en schijnt niet verheugd? Stemt dit huwelijk dan niet overeen met den wensch uws harten?" Het meisje had bij zijne laatste woorden van verdriet of van schrik gesidderd.
"Uwe meening aangaande den dood is eene menschelijke dwaling. Sterven is het einde eener lastige taak bereiken, het is de vrede na den oorlog; de verlossing eener ziel uit de stof, die hare verhevene natuur verduisterd hield. Maar genoeg daarover, vermits het u bedroeft.... Nichte, gij kunt op het kasteel niet slapen en zult in het dorp moeten vernachten.
"Welke ziekte meenen zij, dat hem naar het graf leidt?" "De ziekte der verbeelding, nichte. Deze ziekte moet volgens hen reeds sedert lang de hersens van onzen oom ontstoken en er iets vernietigd hebben. Zij beschouwen zijne kwaal als biedende zeer weinig kans tot genezing." "En gij, Willem, gij schijnt zoo moedeloos?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek