Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Toen kwam de regen aanzetten uit de verte, naderend met het geluid van een stormwind, en met zulk een geweld sloeg hij neer in de lagune, dat het stuifwater ronddreef als rook. Men hoorde het scherpe kletteren van de eerste droppels op de bladeren, toen Raoul overeind sprong. "Duizend dollar Chili, contant betaald, Mapoehi," riep hij. "En tweehonderd Chili crediet."
Hij sneed het in stukken van twee vadem, gaf er een aan Raoul, hield er zelf een, en verdeelde de rest onder de vrouwen, met den raad om een boom uit te zoeken en er in te klimmen. Er begon een licht koeltje te blazen uit het noordoosten, en het zachte waaieren op zijn wang scheen Raoul op te vroolijken.
Zijn zuiverheid scheen smeltend uit te vloeien in de atmosfeer, uit zijn handen. In de schaduw lichtte hij zacht, glanzend als een jonge maan. Zóó doorzichtig was hij, dat Raoul, toen hij hem in een glas water liet vallen, moeite had hem te vinden. Snel en recht was hij naar den bodem gezonken, en Raoul wist dat het gewicht niet beter zou kunnen zijn.
Raoul hoorde een vreemd geluid, rhythmisch, zwak als het zwakste gesjirp van een verren krekel. Het duurde maar een oogenblik, maar in dat oogenblik deed het hem vaag denken aan den hemel en aan engelen muziek. Hij keek om zich heen, en zag, aan den voet van een anderen boom, een groote groep menschen, die zich vasthielden met touwen en aan elkander.
Zijn eigen boom zwaaide gevaarlijk; een van de vrouwen jammerde voortdurend en klemde het meisje in haar armen, dat op haar beurt de kat weer vast hield. De man, die het andere kind op zijn arm had, tikte Raoul op den schouder en wees. Hij keek, en zag een honderd meter verder de Mormoonsche kerk als een dronken man over het eiland zwaaien.
Zie je, Suze! sprak Otto met dien zelfden pijnlijk schertsenden glimlach: ik ben niet in éen nacht grijs geworden; ik ben heusch niet als Raoul! Zij bleef zwijgen, hangende aan zijn arm, en zwaaiende met hare kamperfoelie, poogde zij even te lachen en neuriede zij een wijsje. Kalm en eenvoudig vloeide het leven op de Horze voort. Otto was naar Elzen vertrokken.
"Als je had gedaan zooals ik zei," viel Tefara aan, voor den duizendsten keer, "en de parel verborgen had, en het aan niemand had verteld, dan zou je hem nu nog hebben." "Maar Hoeroe-hoeroe stond er bij toen ik de oester openmaakte heb ik je dat nu niet al honderd keer verteld?" "En nu zullen wij geen huis hebben. Raoul zei mij vandaag dat als je de parel niet aan Toriki verkocht had "
Broeder Willem lachte spottend en hakte hem achter in de nek dat hij, van leven beroofd, met het aangezicht in het gestorte bloed viel . De Franse heren De Tarcanville en d'Aspremont werden door de hamer van de gulden ridder verpletterd, Gwyde kloof het hoofd van Renold de Longueval met een houw, en Adolf van Nieuwland wierp Raoul de Nortfort uit de zadel.
Raoul sprong er uit, op het witte zand, en schudde een grooten inlander de hand. 's Mans schouders en borst waren prachtig, maar zijn rechter arm was een stompje, waar het been, wit van ouderdom, nog verscheiden centimeter uitstak. Een ontmoeting met een haai had een eind gemaakt aan zijn duikerstijd, en nu moest hij bedelen en vleien om kleine gunsten.
"Er moet een naaimachine zijn", deed Tefara, Mapoehi's vrouw, zich hooien. "En de achthoekige klok niet te vergeten," voegde Naoeri, Mapoehi's moeder er bij. "Ja, dat is alles", zei Mapoehi. Raoul lachte. Hij lachte lang en hartelijk. Maar terwijl hij lachte, loste hij in stilte vele problemen van hoofdrekenen op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek