Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Hun dooden dreven overal om hen heen, of ze trapten er op waar ze nog op den bodem lagen. Den derden dag begroef het volk zijn dooden en ging zitten wachten op de stoomschepen, die hulp moesten brengen. Ondertusschen was Naoeri, van haar familie losgescheurd door den orkaan, op eigen gelegenheid verder gedreven, en beleefde haar eigen avonturen.
"Er moet een naaimachine zijn", deed Tefara, Mapoehi's vrouw, zich hooien. "En de achthoekige klok niet te vergeten," voegde Naoeri, Mapoehi's moeder er bij. "Ja, dat is alles", zei Mapoehi. Raoul lachte. Hij lachte lang en hartelijk. Maar terwijl hij lachte, loste hij in stilte vele problemen van hoofdrekenen op.
Mapoehi kruiste zijn armen in droefenis en zat daar met gebogen hoofd. Zijn parel was hem afhandig gemaakt. In de plaats van het huis had hij een schuld betaald. Hij kon niets laten zien wat hij voor de parel in de plaats had gekregen. "Je bent een dwaas", zei Tefara. "Je bent een dwaas", zei Naoeri, zijn moeder. "Waarom heb je hem de parel in zijn hand gegeven?"
Toen kwam hij te voorschijn, Tefara achter zich aan sleepend, en een paar minuten later zaten ze allemaal te luisteren naar het verhaal van Naoeri. Een toen zij vertelde van Levy, en de parel in Tefara's hand liet glijden, werd zelfs zij bekeerd tot het geloof in de realiteit van haar schoonmoeder. "Morgen vroeg", zei Tefara, "zul je de parel aan Raoul verkoopen voor vijfduizend Fransch."
Mapoehi luchtte zijn hart door haar een geweldige oorvijg toe te dienen; terwijl Tefara en Naoeri in tranen uitbarstten en voorgingen hem allerlei dingen te verwijten, zooals vrouwen plegen te doen. Hoeroe-hoeroe, op den uitkijk aan het strand, zag een derden schoener dien hij kende buiten de invaart bijdraaien en een boot strijken.
Mapoehi begon zich verlicht te voelen. Hij had het spook misleid. "Maar waar kom je vandaan, oude vrouw?" informeerde hij. "Van de zee", was het mistroostig antwoord. "Ik wist het wel! Ik wist het wel!" gilde Tefara, en ze wiegde haar bovenlijf heen en weer. "Sinds wanneer heeft Tefara in een vreemd huis geslapen?" kwam de stem van Naoeri door het vlechtwerk.
Zij zagen Naoeri binnen kruipen, zonder ahoe, en druipend van het zeewater. Zij rolden zich om, van haar weg, en vochten om de deken van Ngakoera, om daarmee hun hoofden te bedekken. "Je mocht je oude moeder wel wat te drinken geven", zei het spook klagelijk. "Geef haar wat te drinken", beval Tefara met trillende stem. "Geef haar wat te drinken", gaf Mapoehi het bevel door naar Ngakoera.
Het vlechtwerk kwam in beweging. "Wat doe je?" vroeg Mapoehi streng. "Ik kom binnen", zei de stem van Naoeri. Eén hoek van de mat werd opgelicht. Tefara trachte onder de dekens te duiken, maar Mapoehi hield zich aan haar vast. Hij moest zich ergens aan vasthouden. Samen, vechtend met elkaar, met bevende lichamen en klapperende tanden, staarden zij met uitpuilende oogen naar de mat die omhoog ging.
Om drie uur in den morgen was de grootste kracht van den orkaan gebroken. Om vijf uur woei er nog slechts een stijve bries. En om zes was het blakstil en scheen de zon. De zee was kalm geworden. Aan den nog rusteloozen rand van de lagune zag Mapoehi de vernielde lichamen van hen die het land niet hadden kunnen bereiken. Zonder eenigen twijfel waren Tefara en Naoeri daar bij.
"Geef me dan wat te eten, want ik heb honger" zei Naoeri voldaan. "En daarna zullen we slapen, want ik ben moe. En morgen zullen we verder praten over het huis, vóórdat we de parel verkoopen. Het zal beter zijn als we de duizend Fransch contant nemen. Geld is altijd beter dan crediet in het koopen van goederen van de kooplui."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek