Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Mijnheer Moerdijk antwoordde hem in het Fransch en toen ontstond er tusschen die twee heeren een gesprek in die taal, dat wel een half uur duurde. Frans verstond er niets van, doch hij begreep toch wel waarover het zijn zou, en toen het gesprek geëindigd was, zei de blonde meneer: "Kereltje, deze meneer wil een muzikant van je maken en dat vind ik goed!
Frans' oogen schitterden, en zijn "ja, meneer!" kwam er zóó blij uit, dat mijnheer Moerdijk niet behoefde te vragen, of hij wel meende, wat hij zei. "Zoo, wil je muzikant worden? Ei, ei! Maar dan dien je te beginnen met de noten te leeren!" "O, meneer, die ken ik al! Ik heb ze op school geleerd! En.... maar zal u niet boos worden, als ik u nog wat zeg?" "Dat komt er op aan wat het is, manneke!"
Dan kunde de juffer van Tournel in 't priëel oan den viever zien zitten met den muzikant, onzen losé; en ze kussen mekôar, dat 't zoo klapt." "Wat zeg je, Pieter?" "Goa maar ens kieken, of 't nie woar is. Zeg! kunde gij 't nou begriepen van zoo'n mooie frissche dèrn, dat ze zoo'n lèliken bult nèmt?" "'n Mensch z'n zin, 'n mensch z'n leven, Pieter!"
Maar, daar staat een stoel, schuif dien bij de tafel, ga er op zitten en antwoord me dan eens netjes op alles, wat ik je vraag!" Frans voldeed aan dit bevel en zat weldra bij den ouden heer aan tafel, en toen had het volgende gesprek plaats. "Hoe heet je, jongen?" "Ik heet Frans Jacobsen, meneer!" "Zoo, en wat is je vader?" "Mijn vader was muzikant op den toren, meneer!"
Zij beweerde een hartstochtelijke liefde voor muziek te hebben, terwijl haar flegmatieke man tegen zijn buren volhield; "dat het meer de muzikant was, die haar aantrok en dat de Oempah #zijn onversneden# in zijn dorstige moffenkeel goot, omdat "de vrouw" zei dat hij er niets voor #mocht# betalen, maar dat 't hèm niet schelen kon, als ze hem maar met rust lieten."
"Goeden morgen, mijnheer de raadsheer!" "Houd uw mond!" zegt mijn oom knorrig en hij gaat achter den slottuin om. "Goeden morgen, mijnheer Herse!" zegt de jongen van den ouden muzikant Hartlaff. Klets! daar krijgt hij er een, met de platte hand, om zijn ooren. "Domme jongen! zie je niet, dat ik niet bekend wil wezen?"
Zijn kop rustte op het stramien, de stalen armen en bouten der machine vlak voor hem. Zijn hoofd was in grauwe schaduw der machine omvat, als 'n muzikant in de snaren der piano of harp. Zij keek naar hem, als een bloem in een bloempot.
Het lied van den grijsaard had er hem aan herinnerd, dat hij toch naar het beeld van God geschapen was, voordat hij zich naar het beeld van zijn generaal had gevormd. Hij had dit geheel vergeten. Na dit tweede lied vroeg men den ouden muzikant om een ander; hij liet zich een weinig smeeken. "Ik ben bang," zei hij, "dat het u niet zal bevallen, naar datgene te luisteren, waaraan ik denk.
De vreemden waren alleen; want de vrouw des huizes, die maar alleen thuis was, bevond zich op dit oogenblik in den kleinen stal. Zij zagen den kwakzalver met zijn famulus aankomen. "Thunderstorm!" riep een hunner. "Kijk ik wel goed? Ik geloof, dat ik dien eenen snuiter ken! Als ik mij niet vergis, is het Hartley, de muzikant met de harmonica!" "Een kennis van u?" vroeg de tweede.
Het zou misschien een andere muzikant zijn; dien avond speelden er nog meer. Maar nauwelijks was hij de orkest-deur binnen, of een oude heer stond op en riep, op zijn Engelsch natuurlijk: "Stilte!" Dadelijk was alles stil. "Mee, ouwentje, mee!" zei de heer, die de lord was, die de viool gekocht had en hij bracht den blinden muzikant op het orkest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek