Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
De blinde herkende hem echter aan het meesterlijk spel en zei: 'God zegene den grooten meester Frans Jacobsen!" "Wie, wie, wat, wat zeg je?" schreeuwde de oude vrouw. "Mijn, mijn Frans, mijn eigen Frans?" "Ja, vrouw Jacobsen, jouw zoon, die...." Andermaal ging de deur open en.... "Dag moeder, dag meneer Moerdijk!" zeiden de heer en de dame, die binnentraden.
In Denemarken doet de nieuwe richting haar intocht in de epoque makende geschriften van Brandes en in de litteraire voortbrengselen van een reeks jongere schrijvers als Drachmann, Jacobsen en anderen, en Noorwegen blijft niet achter. Kenschetsend voor dit land is het, dat de nieuwe denkbeelden niet uitsluitend door eene jongere generatie gedragen worden.
"Dames en heeren," dus begon de lord, "dezen man zult u wel kennen! Hij is Blinde John en hij is het voor wien gisteren mijnheer Jacobsen gespeeld heeft!" Van alle kanten riep men den blinden muzikant een welkom toe. "En nu heb ik er zóó over gedacht. We moesten dien Hollandschen violist een klein geschenk geven voor zijn edelmoedige handelwijze.
De volgende week reeds kwam de weduwe Jacobsen elken dag bij mijnheer Moerdijk een paar uren werken; want "Aaltje, de meid wordt wat oud," had hij gezegd. Frans ging school.
Maar, daar staat een stoel, schuif dien bij de tafel, ga er op zitten en antwoord me dan eens netjes op alles, wat ik je vraag!" Frans voldeed aan dit bevel en zat weldra bij den ouden heer aan tafel, en toen had het volgende gesprek plaats. "Hoe heet je, jongen?" "Ik heet Frans Jacobsen, meneer!" "Zoo, en wat is je vader?" "Mijn vader was muzikant op den toren, meneer!"
Zij gingen, naar zij zeiden, het heilig oliesel toedienen aan den dapperen Jacobsen, die vroeger Geus was uit schrik, maar die, nu het gevaar voorbij was, vóór zijn dood terugkeerde tot den schoot der Heilige Roomsche Kerke. Weldra waren zij dicht bij Nele, die schreide, en zij zagen het lichaam van Uilenspiegel uitgestrekt op het gras, met zijne kleederen aan. Nele knielde neder.
"Zeg, man, wie was die vioolspeler?" vroeg een heer, die in een mooie koets zat en ook stil had laten houden. "Dat was de beroemde vioolspeler Frans Jacobsen, mylord!" antwoordde de blinde. "Die viool moet ik voor een gedachtenis hebben.
De oude heer knikte, de knecht ging weg en de oude vrouw bracht die vreeselijk groote courant bij den heer, die haar aanpakte en begon te lezen. Ook vrouw Jacobsen begon weer te spellen, maar eensklaps sprong de oude heer van zijn stoel op, liet van verwondering zijn sigaar vallen, en op de ontstelde vrouw toevliegend, schreeuwde hij: "Vrouw Jacobsen, dat is een bericht!
Zie, ik heb deze vioolkist gekocht en daarop in een gouden plaat laten graveer en: 'Liefde om liefde. Londen aan Frans Jacobsen. Blinde John mag hem die kist geven, en ieder, die er wat aan bijdragen wil, kan dat straks bij het verlaten der zaal in een bus doen. Al wat er meer is dan de helft van hetgeen die kist gekost heeft, is voor Blinden John! Dat had ik te zeggen!
Het was Zaterdag, weet je, en de weduwe Jacobsen moest zorgen, dat tegen den Zondag haar huisje schoon was. Vrouw Jacobsen zag er in haar werkpakje niet al te helder en schoon uit, en haar zoontje Frans, die aan het Zaterdag houden niet meedeed, maar de natte wereld op den zolder ontvlucht was, droeg ook al geen prachtige kleeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek