United States or Northern Mariana Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zelfs de drukste jongen was nu onder een pijpedopje te vangen. Want iedereen dacht: »Hoe zal dat afloopen?« »Juffrouw, nu gaat u met deze kinderen naar huis,« zei meester. »Ik ga de stad in om Kee en Nel te zoeken. Als ik ze gevonden heb, stuur ik dadelijk een telegram. En dan komen we met den laatsten trein terug.« »Klets, klets,« deden de portieren. »Past er op; klets, klets!«
"De voorste bijdehandsche zen ijzer is los, en de achterste het in de spijkers van den voorsten getrapt." Maar ondanks deze ongevallen, zoodra hij het hek van Zomerzorg genaakt: klets, klats, klets, gaat de zweep; in vollen draf gaat het, het huis voorbij, bij de brug langs, omgewend met een korten draai, en pal voor de deur.
Mijnheer Droi gaat overeind zitten en buigt zich voorover om beter te kunnen hooren, klets! daar valt hem een droppel op zijn kaal hoofd en, klets! nog een op zijn krommen neus, en terwijl hij vóór zich uit tast, voelt hij, dat zijn dekbed zoo zachtjes aan begint te doorweeken. "Diable!" zegt hij, "het dak is niet dicht en dat lekt door den zolder. Wat nu?"
"Ja, ja, dat weet ik, dat weet ik... Die klets! Ik zal nemen de vrouw, waarvan ik hou, de vrouw, aan wie ik wat goeds kan doen, die ik oprichten kan uit d'r verval, de vrouw die nog onbedorven is, al beschouwen jullie dat
"Klets", zei de stuurman. "Klets", herhaalde hij luid, toen de kapitein hem een teeken gaf, wat minder kras in zijn uitdrukkingen te zijn. "Dergelijke praatjes kun je mij niet verkoopen. Waar heb je je eigen booten dan, je schoener of je kotter of weet ik wat jij hebt? Hè? Vertel me dat maar' es." McCoy glimlachte zacht zooals hij gesproken had.
Hij had den paardestaart van den Franschman op zijn hoofd en de blanke sabel in de hand en had zich in aller ijl een snorbaard van kaarsesnuitsel gemaakt. Klets! daar kreeg hij er een, van die soort, die mamsel Westphalen gewoon was uit te deelen, om de ooren. "Jou uilenspiegel!" riep zij en zij rukte hem den helm van het hoofd en de sabel uit de hand, en zette die achter haar bed. "Uilenspiegel!
't Zoldervenster werd eenige oogenblikken later geopend, en de nachtmuts van Kaatje, waarin een aardig ondeugend gezicht stak, vertoonde zich in de hoogte, en Kaatje wierp hem den sleutel toe. "Zoo, ben je daar ouwe palfrenier. Pak aan! Klets. Da's jammer, 't was op je neus gemunt. Ons roepen om zes uren hoorje! Een kwartiertje erover is ook goed. Zorg dat je water voor onze koffie hebt, taaie!
Klets! krijgt hij een draai om de ooren." "Dat was brutaal," zegt de oude molenaar. "Ja, mijnheer Herse," zegt de bakker, "ik heb ook eene verduivelde losse hand, maar...." "Laat mij toch uitvertellen!" zegt mijn oom Herse; "Sinjeur pronker, sprak Jahn tot den student, daar die over de oorvijg zeer verbaasd stond, "dit is een aandenken voor 't niets denken.
Ze droeg een sajette kappelin met groene glazen perels in, sokken en zware kloonen aan de voeten, een roode wollen sjaal met groene ruiten, rond het lijf, en aan den hals een vos konijnenpelsken. Ze glimlachte. Maar klets! een sneeuwbal vloog naar heur hoofd, die rats haar kappelin op zij-sloeg. Het mensch was zoo verschrikt dat ze op een loop schoot, zooveel haar dikkigheid het toeliet!
Alleen was hier en daar reeds een appelkokkenboomken, dat lichtrood en roos te helderen stond in het rillende leven. De Nethe was vol zilveren tinteling, en de schepen met witte, gezwollen zeilen. Maar onvoorziens was het donker en grijs geworden, en klets! de regen en de hagel knetterden hard en dwaas op den grond en op Pallieters gezicht.
Woord Van De Dag