Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
De burgemeester van Gent, vergezeld door eenige schepenen en gemeenteraadsheeren, trad binnen en stapte tot bij het tooneel, waar groote leunstoelen voor de overheden waren geschikt. Met blijde verrassing in de stem murmelde Adriaan Damhout aan het oor zijner vrouw: "Hebt gij niet gezien, Christina, dat mijnheer Raemdonck met den burgemeester is binnengekomen?"
Mag ik Reijer dus niet schrijven? vroeg mevrouw met zachten aandrang. Eline meende haar leed gedaan te hebben met heure afwijzende woorden en haar lach en zij zag mevrouw op hare innemende wijze aan. U mag alles! murmelde zij bijna dwepend, en als ik er u plezier meê doen kan, zal ik slikken wat ze me voorzetten en mogen ze weêr op me tikken en hameren, zoolang als ze verkiezen.
Het is zeker beter dan aangebeden te worden, antwoordde hij en speelde met een paar vruchten. Want dat is altijd een vervelend iets. Vrouwen behandelen ons precies, zooals de menschheid haar goden. Zij aanbidden ons, maar hebben altijd iets van ons te verlangen. Ik zoû zeggen, dat, wat zij ons ook mogen vragen, zij het ons toch altijd eerst gegeven hebben, murmelde de jongen ernstig.
Maar dat is onmogelijk. De kamer is vochtig. Daar zit schimmel op het doek. Daar moet een of ander mineraal vergif gezeten hebben in mijn verf. Ik zeg je dat het onmogelijk is. Ach, wat is onmogelijk? murmelde Dorian naar het venster gaande en zijn voorhoofd drukkende tegen het koude, mistbeslagen glas. Je vertelde mij, dat je het vernietigd had. Dat was niet zoo. Het heeft mij vernietigd.
Sluipend week hij terug tot tegen de poort van eenen Steen, op den hoek der Eeckhoutstraat. Iemand naderde hem. "Vliegt de Blauwvoet?" murmelde hij. "Storm op zee!" antwoordde eene grove stem. Hij duwde de poort open, trad met zijnen gezel binnen en sloot ze weder. "De vrienden zijn reeds hier", morde de eene. "Wij gingen haast vreezen dat u een ongeval was geschied."
"Ik begrijp niet," murmelde mijnheer Reimond. "Het kan u eene vleierij schijnen, heer oom, waarom evenwel zou ik de waarheid verzwijgen?
Blijkbaar vertoefde zijn geest bij zijn oude leven, want hij ging voort te mompelen, zonder zich van hun komst anders bewust te worden dan als deel van zijn verbeeldingsspel. »Goed Charley goed gedaan,« murmelde hij. »Oliver ook, ha! ha! ha! Oliver ook je bent nou een jongeheer een Breng de jongen naar bed!«
Regretteert u dien tijd? Ach neen! zuchtte zij. Ik was toen ook niet gelukkig. Maar nu zal u al uw best doen gelukkig te worden, niet waar? Zij haalde de schouders op. Het geluk laat zich niet dwingen! murmelde zij droomerig en, haars ondanks, onbewust, in het Engelsch. Hij zag haar verbaasd aan. Spreekt u Engelsch? vroeg hij. Ik? riep zij in het Fransch uit, ontwakende uit haar droom. Ja, u! Ik?
Vindt jij ook niet? vroeg hij. Ik.... ik weet niet! stamelde zij. Ik heb daar nooit zoo over nagedacht. Hij zweeg, en zij zwegen beiden een oogenblik. Het is hier benauwd onder de boomen, murmelde zij eindelijk met eene matte stem en zachtkens knippende oogleden. Ik kan hier bijna niet adem halen!
Zij richtte zich nu op en zag hem, omgolfd in heur haren, onbestemd aan. Ik begrijp je niet, murmelde zij bijna onhoorbaar. Begrijp je niet, dat ik je vraag, of je van mij houden wilt, of je zooveel van me houden wilt om mijn vrouw te worden? Zij bloosde en haar lippen trilden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek