Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Wat ik te vertellen heb, broeders, is zoo vreemd, dat ik bijna niet weet waar ik beginnen zal, wat ik zeggen en wat ik zwijgen moet. Ik begrijp mijzelf nog niet. Wat ik echter weet is, dat ik den wil doe van Een, die machtig is, en dat ik mij daar onuitsprekelijk gelukkig in gevoel.
Of ik genegen ben om dat te doen, dat hangt geheel af van mijzelf, en nu heb ik er toevallig hoegenaamd geen trek in." "Is dat bepaald uw besluit?" "Ja." "En gij, sir?" vroeg Old Firehand aan den machinist, die het geheele gesprek aangehoord had zonder iets te zeggen. "Ik verlaat de locomotief niet," antwoordde de brave, onvervaarde man.
Hij bezit het vertrouwen van de halve stad, ja van menigeen buiten de stad: ik geloof zelfs, dat men weinig handelskantoren zoude vinden, die zulke uitgebreide relatiën hebben als hij." "De Hemel geve dat hij spoedig herstelle!" dacht ik bij mijzelf: "dan is het te verwachten, dat mijn geheimzinnige vriend Bos ook spoedig klaar komt en opdrost."
De man van Psalm 42 is een geredde, juist omdat hij dorst kent; en nu wordt zijn dorsten het echte bidden en smeeken, en op dat smeeken volgt het toevloeien der volle stroomen gewisselijk, ook al beproeft de Heere hem voor een tijd. Waar het aan schort, is dat ge denkt: »Den dorst heb ik uit mijzelf, en de Heere moet mij alleen het water geven!« En zoo is het niet.
Ik vloekte den inval van mijn oom om mij naar Salamanca te sturen en verweet mijzelf bevreesd te zijn geweest voor het gerecht van Cacabelos; ik wilde dat ik op 't oogenblik erdoor ondervraagd werd.
Zij vergeven hunnen vertrouweling en doen door die goedheid in zijn ziel een eeuwige spijt ontstaan over het gebeurde." "Welnu," zei de vorst, "ik gevoel mij tot die edelmoedigheid in staat; ik vergeef den verrader; mijzelf maak ik er een verwijt van, dat ik mijn vertrouwen heb geschonken aan een man, dien ik niet kende en dien ik had moeten wantrouwen na alles, wat ik over hem had gehoord.
Inderdaad, indien ik op fatsoenlijke manier op een andere wijze had kunnen komen tot wat ik verlang dan langs het ruwe pad, waarover ik dit doe, dan had ik het graag gedaan, maar daar ik de oorzaak, door welke de dingen geschiedden, die later zullen gelezen worden, niet kon verklaren zonder die herinnering, breng ik mijzelf, als door noodzakelijkheid gedwongen, er toe om dit te beschrijven.
Voortaan zal ik nimmer naar geluk vragen, ik heb geluk in mijzelf, Voortaan zal ik niet meer klagen, niets meer verdagen, voortaan zal ik mij niets voelen ontbreken, 't Is gedaan met in huiszitten en klagen, met boekenwijsheid, met het nutteloos oordeel over anderen, Sterk en tevreden ga ik den open heirweg op.
"Volg mij niet, mijn vriend," zeide hij, "ga waar je wilt, maar als ik vanavond thuis kom, dan moet ik je op de stoep vinden." Bij deze woorden verliet hij mij en ik was mijn eigen meester. "Waarachtig, Gil Blas," zei ik tot mijzelf, "je zoudt geen beteren meester kunnen vinden!
"Gij hebt gelijk," zegt Chester neerslachtig, "maar ik moet haar zien." "Ga dan met een boot, dat is de eenige veilige manier," antwoordt Niklaas. "Nu goed; ik zal de sloep van de Esperanza nemen; daarmee komt men snel vooruit en ik zal alle mogelijke zorg voor mijzelf dragen om harentwille het meest," antwoordt Guy. "Het zou niet goed voor haar zijn, opnieuw om Guido Amati te treuren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek