Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
»Komt beiden mee," zeide Frits Jansen kortaf. Het drietal begaf zich naar de kazerne. »Frits, houd je kalm!" waarschuwde het meesterke. »Laat dat maar aan mij over," zeide Frits bedaard. Bij de poort der kazerne stonden Jack en eenige andere vrijwilligers zich kinderachtig genoeg! onledig te houden met zeepbellen te maken. »Kijk, hoe Jack's hand begint te beven," zeide Dick.
»Kijk meesterke," zeide Frits, »ge moet die rakkers maar eens goed op de huid komen, dan worden ze wel handelbaar!" De Zaterdagen en Zondagen had het meesterke vrij, en die dagen waren oasen in zijn leven. Des Zaterdags placht hij bij mooi weer, met een boek in den zak, naar het bosch te wandelen, dat drie kwartier van Jansen's woning was verwijderd, doch tot Jansen's woning behoorde.
Nooit kwam de naam van Frits meer over zijn lippen, doch die naam brandde in zijn ziel: arbeidend of rustend, wakend of droomend, dag en nacht.... Intusschen zou het meesterke twee dagen nadat hij het plan had gemaakt, de reis aanvaarden. De kleine, muisvale poney stond reeds gepakt en gezadeld, en Jakob zou dienen tot gids.
Het meesterke nam dan plaats voor een harmoniumorgel, werkelijk een uitstekend Amerikaansch fabrikaat, en sloeg met zijn tengere vingers de toetsen aan.
Frits Jansen schudde het hoofd. »Ik weet niet, of het in de echte bekeering wel zoo toegaat," zeide hij aarzelend. »De wegen zijn verschillend," meende het meesterke; »de schapen, die de schaapskooi zoeken, kunnen toch ook niet allen hetzelfde pad nemen, of zij zouden elkander vertreden." »Ga voort," zeide Frits Jansen.
Het meesterke knikte bevestigend. »Zóó ik zou wel eens willen weten, wat!" riep hij uit. »Gij hebt gezegd: »Dat geeft een ongeluk."" Frits Jansen sloeg zich voor het hoofd. »Heb ik dat gezegd?" vraagde hij, en het meesterke zeide: »Ja!" Dat kwam van die heillooze, onzalige drift? Hij wist niet eens meer, wat hij had gezegd!
»Heeft hij nog een boodschap voor mij meegegeven?" vraagde Frits aarzelend, maar vol spanning. Het meesterke echter werd bij deze vraag bedroefd en schudde het hoofd. Er volgde een korte, pijnlijke pauze, doch het meesterke legde zijn zwakke hand op Frits Jansen's breeden schouder, en terwijl hij hem aankeek met zijn zachte oogen, hernam hij: »Verzoen u met uw vader!"
Dan gaat hij vlak bij de bedstede staan, en terwijl het meesterke licht, staart hij zwijgend in het edel, doodsbleek gelaat van zijn bewusteloos kind. En als een bange droom gaat het verleden aan zijn geestesoog voorbij.... Op zijn teenen komt Eliëzer binnen en staat achter zijn baas.
Ja, die Jansen was een stugge, onverzettelijke natuur, met een hart, dat breken maar niet buigen kon, en als God het niet verhoedde, dan zóu het breken om het wee over zijn eigen kind! Het meesterke was met Jakob, zijn gids, al eenige dagen onderweg.
Terwijl stopte de jonge Boer de kleine, houten pijp, en stak ze aan bij een brandende tak. »God heeft mij lief, Frits hoe kan ik dan ongelukkig zijn?" »Weet ge 't zeker?" vraagde Frits. »Ja," zeide het meesterke met ongewonen nadruk. »Hij heeft mij lief." »En waarom hebt ge dan zooveel leed op aarde, meesterke?" »Omdat juist dit lijden mij aandrijft, om te schuilen onder Zijne eeuwige vleugelen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek