Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Deze uitroep echter ontroerde de ziel van het meesterke, en gevolg gevend aan een plotselinge ingeving, zeide hij: »Frits, mijn vriend, ga mee!" Hij nam den ongelukkige bij de hand en leidde hem naar een kreupelbosch in de nabijheid. En het meesterke knielde neer, en ook Frits Jansen knielde neer. En het meesterke, dat kind der smarte, goot zijn ziel uit voor God en bad voor Frits Jansen.
Hij plaatste den drievoeter boven het vuur, vulde het keteltje met water uit de kruik, en toen het water kookte, schudde hij er koffie in uit de bus. »Nu zullen we koffie drinken," zeide hij, »doch de melk is op." »Die heb ik," zeide het meesterke, innig verheugd, dat zijn vriend wat kalmer was geworden. »En ik heb nog iets beters voor je," liet hij er op volgen; »een brief van je moeder."
Nu en dan houdt Sultan bij zijn naspeuringen stil, stoot een kort geblaf uit en gaat weer door. En diepernstige gedachten gaan door de ziel van het meesterke, terwijl hij hier wandelt op dit veld der dooden, en een diepe droefheid vervult zijn ziel.
»Dat wil ik!" riep Frits op hartstochtelijken toon. »En vraag hem vergiffenis voor uw optreden op dien noodlottigen namiddag, toen gij van Waterfontein gingt!" zeide het meesterke. »Ik w
»Noem mij geen vader meer," riep hij vol toorn, »want ik schaam me voor mijn volk, dat ik zulk een zoon heb verwekt!" Het meesterke nam zijn boek, ging naar het thans ledige schoollokaal, knielde bij den ouden lessenaar neer en bad tot God om uitkomst. »Heb ik dan een moord op mijn geweten?" riep Frits. »Ja," zeide zijn vader, »een moord een moord aan je vaderland!
En John riep, aan Jack den rug toekeerend en verachtelijk tegen den grond spuwend: »'t Is ook geen wonder!" Dien namiddag had Frits Jansen dienst, doch tegen den avond was hij vrij, en keuvelend wandelde hij met zijn vriend, het meesterke, een lang beschaduwde laan op en neder.
De muisvale poney was gauw getuigd, en terwijl het meesterke zijn paard besteeg, was Eliëzer gereed te voet mee te gaan.
»Omdat er in het allervolmaakste gebed staat: »Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren!"" »Ook leugenachtige Kaffers, die ons ongelukkig hebben gemaakt?" vraagde Frits. »Ja, ook die Kaffers," zeide het meesterke, en hij keek den jongen Boer aan met zijn vriendelijke, weemoedige oogen. Langzaam, maar met innerlijken afkeer wendde Frits het gelaat naar den Kaffer.
Het meesterke verliet stil het vertrek, want in dit plechtig en heilig oogenblik voelde hij er zich te veel. Hij ging naar buiten, en dronk met volle teugen de frissche morgenkoelte. En Reinard Jansen en zijn zoon waren alleen. Neen, alleen wel niet. Licht hebben eenige engelen het roerende tooneel aanschouwd.
»Gisteren is ons meesterke voor datzelfde doel reeds naar Rhodesia vertrokken," zeide baas Jansen. »Dat wil zeggen," liet hij er op volgen, »ik heb hem niet gezonden, maar hij is uit eigen beweging gegaan." »'t Kan geen kwaad, dat het meesterke is gegaan," zeide Dirk Kloppers, »maar het is niet voldoende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek