Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
Zij vermoedden, dat het Maxim door de Engelschen reeds lang verplaatst was, en meenden, dat Frits Jansen het er goed had afgebracht. Doch zij hadden er geen bewijs voor, en daar Frits Jansen bij de Boeren, die het meesterke heeft gesproken, niet is te vinden, is zijn hart vol zorg en kommer.
Met de linkerhand houdt de doode cavalerist nog de teugels van zijn paard omklemd, en in de rechterhand blinkt het blanke lemmet van zijn degen. Nu en dan doet het paard, naar voedsel zoekend, eenige stappen voorwaarts, en sleurt zijn ruiter mede.... In een onbeschrijfelijke gemoedsstemming zet het meesterke zijn treurigen tocht voort.
Frits liet zich dit geen twee keeren zeggen, en haastte zich, om bij het meesterke te komen. Het was een recht hartelijk, roerend wederzien, en de jonge Boer, die den weerbarstigen hengst zoo onbarmhartig had gestriemd, had al zijn zelfbeheersching noodig om meester te blijven van zijn gevoel. »En hoe maakt het Vader?" was zijn eerste vraag. »Hij is gezond," antwoordde het meesterke.
Of het rieten dak van een boerenhuis of de schitterende sterrenhemel van Afrika zich welft boven zijn hoofd hij maalt er niet om. Doch het meesterke had een vreesachtige natuur, en het gehuil van een roofdier in de verte vervulde zijn hart met angst. Hij maakte zich echter voorbarige zorgen, want juist de persoon, om wien hij bovenal dezen tocht had ondernomen, was in de onmiddelijke nabijheid.
»Wien?" vraagde Frits Jansen twijfelend en aarzelend, en het meesterke antwoordde, terwijl zijn stem zoo zacht werd als het fluisterend ruischen van den nachtwind in het gebladerte van den wilgenboom boven hen: »Jezus!" »Jezus!" herhaalde Frits Jansen, en een eerbiedige huivering ging door zijn leden.
»Als we nu maar een kaars hadden!" fluistert het meesterke, doch na eenig zoeken vindt men in een belendende kast een eenvoudige, maar goed gevulde olielamp: een vondst, die op dit oogenblik meer waarde heeft dan de ontdekking eener Transvaalsche goudmijn. Ze wordt snel ontstoken, en in het achterhuis ontdekt Eliëzer een ton frisch water.
Was de huisgodsdienst afgeloopen, dan vleide het meesterke zich gewoonlijk neder in de schaduw van den boomgaard, of ging naar het schoolvertrek, nam den bijbel of een godsdienstig boek, en las en peinsde tot het avond werd.
Doch toen het meesterke mededeelde, dat Eliëzer was gekomen, betrok zijn gelaat evenals het blauwe gewelf, als er een zware donderwolk over heen gaat. »Ik kan hem niet zien!" barstte hij los. »Hij is trouw en eerlijk," zeide het meesterke met zachte stem. »Hij is een leugenaar en lasteraar!" riep Frits vol bitterheid. »Spreek eens met hem," waagde het meesterke te zeggen.
Zij drukte het meesterke de hand, en de heldere tranen kwamen in haar oogen. Ach, het waren de eersten niet! Er was geen dag voorbijgegaan, dat zij niet had geschreid, en dat zij niet in de eenzaamheid met roepen en smeeken zich had gewend tot God om haar kind! Doch ge zoudt Reinard Jansen onrecht doen, wanneer ge meendet, dat hij het verlies van zijn kind minder gevoelde dan tante Martje.
»Dus gij zijt onschuldig aan den brand?" vraagde nu het meesterke, op zijn beurt verbaasd, doch deze vraag drong den ongelukkige als een pijl in het hart. »Moet ge dat nog vragen?" zeide hij, nu niet wild, maar met een eindelooze smart in zijn stem: »meesterke, moet gij dat nog vragen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek