Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
En allen, met het geweer in de hand, stelden zich verspreid achter de cypressenstammen verdekt op, evenwel zoo dat zij in een oogwenk bij elkander konden zijn, wanneer de omstandigheden gebieden mochten gezamenlijk op te treden. Van de plek, die door master James Burbank en de zijnen betrokken was, kon men het kampement niet zien.
Mijn mannen hadden zich allen in Zondagsdos gestoken en hadden broeken en hemden aan van kleurig katoen. Het haar boven het voorhoofd was met houtasch bestreken, en een paar hadden zich zelfs geschoren. "Well, boys, are you ready?" "Yes, Master!" klonk het overtuigd; maar daarbij werden de lasten nog samengebonden. Er werd een poosje gewacht, en toen klonk het: "Well, me me go."
Moest of mocht men daaruit opmaken, dat zij een nieuw spoor gevonden hadden? Zouden hunne pogingen eindelijk slagen? O, wat was dat wachten pijnlijk en wreed! Eindelijk kwamen zij aan, en toen zij de hall binnentraden, vloog het geheele huisgezin hen tegemoet. »Welnu.... Gilbert...." riep master James Burbank hartstochtelijk uit.
»O, ik zal Texar vermoorden!" herhaalde Mars, alsof zijn brein door die standvastige gedachte, die niet te verjagen was, slechts vervuld was. »Gij kunt hem dooden," hernam master James Burbank, »evenwel dan eerst, wanneer het tijd zal zijn. Gebeurde dat thans, dan werd de toestand slechts verergerd." »En, wanneer zal het tijd zijn?..." vroeg Gilbert.
Zermah nam afscheid van master Walter Stannard en zijne dochter. Daarna begaf zij zich, zonder zich om de heerschende volksopgewondenheid, die al meer en meer toenam, te bekreunen, naar den kant der kaden en der haven, waar de administrateur Perry haar reeds wachtte. Beiden stegen in het vaartuig, dat hen aangebracht had en staken de rivier over.
Hoewel zij door de edelmoedige schenkings-acte van master James Burbank in volle vrijheid gesteld waren, zoo beschouwden zij zich toch niet geheel en al ontslagen van iedere verplichting jegens hem. Zij zouden zijne dienaren, zijne dienstboden zijn, als zij zijne slaven niet meer mochten blijven.
»Ontstel toch zoo niet, master Perry," meende James Burbank ter bedaring van den waardigen administrateur te moeten zeggen. »O! mijnheer James!... O! mijnheer James!" herhaalde deze schier wezenloos. »Mijne handeling kon u toch niet zoo verrassen, Perry," ging James Burbank voort. »Ik ben slechts de gebeurtenissen vooruitgeloopen.
Intusschen zou master James Burbank met zijne dienstbaren, die vol toewijding voor zijn persoon waren, wellicht weerstand kunnen bieden, althans de eerste aanvallen afslaan, hoewel het in die tijden zeer moeielijk was zich van munitie en wapenen te voorzien.
"Ik geloof aan de onschuld van den Kaffer," zei hij tot John Watkins, "en daarenboven het geheele geval gaat mij slechts aan! Natuurlijk of kunstmatig, de diamant behoorde mij toe, vóór dat ik hem mejuffrouw Alice aanbood...." "O zoo, hij hoorde u toe?" vroeg master Watkins op spottenden toon. "Ongetwijfeld," hernam Cyprianus.
Zoo is tenminste het oordeel der geleerden." "Oh!.... Goddank!.... dat ik u teruggevonden heb, mijne schoone!" herhaalde master Watkins, terwijl hij den diamant met angstvalligheid in zijne handen besloot, alsof hij zich verzekeren wilde, dat hij niet droomde. "God, wat hebt ge mij zorg en verdriet berokkend door uw uitstapje, o, ondankbare ster!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek