Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Toen gaf Lolonois aan zijn manschappen bevel, om zich langs de borstweringen op den grond neer te leggen en liet de Spaansche vlag hijschen. De »Christina" was het vreemde vaartuig nu al tot op twee mijlen genaderd.
Hij gaf aan de vier mannen bij de deur een wenk om heen te gaan, ging toen met de armen over elkaar tegenover Van Halen zitten en keek hem ernstig aan. »En zou ik nu eens mogen weten," begon Van Halen het gesprek, »wien ik hier eigenlijk voor mij zie?" »Ik ben de bevelhebber van dit schip en heet Lolonois," zei de Boekanier met een spottend lachje. »Wat voor handwerk oefent u uit?"
Dood en verderf over de hoofden van hun vijanden!" Een storm van vreugdegedruisch verhief zich nu weer en hield niet eerder op, vóór dat Lolonois in een van de grootste huizen der volksplanting, waar men hem heen geleidde, verdwenen was. Op de »De Vliegende Hollander" begon nu een groote bedrijvigheid.
Zij namen onmiddellijk de kajuit in bezit, bezetten het geheele schip, laadden de kanonnen en richtten alles in volgens de bevelen van hun aanvoerder, alsof er geen Van Halen bestond. Lolonois bekeek het door hem in bezit genomen vaartuig met de grootste voldoening. Hij was veel te veel zeeman om niet dadelijk de voordeelen van den bewonderenswaardigen bouw te ontdekken.
Plotseling stuurde men op het vreemde schip Oostwaarts, om naar de Antillen te stevenen. »Ze zijn van koers veranderd!" riep Lolonois Van Halen toe. »Jawel, ze willen mij ontwijken. Maar het helpt hun niemendal. Ik zal ze overzeilen!" antwoordde Van Halen, die blijkbaar het grootste genoegen in deze jacht had. Hij gaf nu eenige bevelen.
»Gek!" riep Van Halen, »ga heen waar je vandaan gekomen bent. Ik ben aan boord van mijn eigen schip!" »Hoe heb ik het nu met je?" zei de zeeroover, terwijl hij stoutmoedig vlak voor Van Halen ging staan; »dit vaartuig is van Lolonois, als je dien soms kent!" »W
Hij zelf was bij het zien van de groote verandering om hem heen en van al die gewapende vrijbuiters, die hem brutaal en spottend aankeken, zóó verrast, dat hij bewegingloos stil stond. Vóór hij echter nog tot zichzelf komen kon trad de vertrouwde van Lolonois op hem toe en vroeg: »Mijn beste vrind, waar kom jij vandaan en wat zoek je?"
Een oogenblik later kwam ook Lolonois aan dek. Hij verzamelde zijn manschappen en deelde de noodige bevelen uit. Meteen gaf hij eenige wenken, om den kapitein goed in het oog te houden. Toen ging hij naar Van Halen en vroeg: »Het blijft immers bij ons verdrag?" »U hebt mijn woord!" was alles wat de ongelukkige antwoordde, maar verder sprak hij in het geheel niet meer.
»Ja, zoo iets, als u wilt," antwoordde Lolonois bedaard. »Maar hoe kwam u dan aan mijn schip?" vroeg Van Halen ernstig. »Hoe wij aan een schip komen?" zei Lolonois, terwijl hij langzaam zijn beenen uitstrekte, »mijn hemel! hoe komen wij aan alles? Wij némen het, als wij het noodig hebben!" »U hebt dus mijn schip genómen?" »Ja, vriend! dat hebben we gedaan," zei de Boekanier lachend.
Wees dus onbezorgd en hoor mij bedaard aan," ging hij voort, toen Van Halen teekenen van ongeduld begon te toonen: »Ik ben Lolonois, zoo genoemd naar mijn geboorteplaats L'Olone in de Vendée. In mijn jeugd leerde ik allerlei ridderlijke spelen en de lust om groote daden te doen maakte, dat ik al vroeg de wijde wereld inging. Ik werd een avonturier.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek