Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Door een gunstig toeval ging de wind uit het Zuid-westen waaien, zoodat het vaartuig trots en bevallig, als met de vlucht van een vogel vooruit snelde. Alle Boekaniers waren in stomme bewondering bij dit nooit geziene schouwspel en Lolonois had moeite, om zijn volk bij hun werk te houden.
Licht intusschen de ankers en laat ons in zee steken vóór de nacht valt." Hij verdween en de Boekaniers sneden de touwen door waarmee Van Halen zijn handen en voeten waren gebonden. De man sprong toen op als een getergde stier en volgde Lolonois, maar onder geleide van vier Boekaniers, die hem geen oogenblik uit het oog verloren.
»En denkt u, dat ik mij dat maar zoo goedsmoeds zal laten welgevallen?" vroeg Van Halen op ernstigen toon. »Je zult dat wel moeten, of je wilt of niet," sprak Lolonois met minachting. »Wat kan je er tegen doen?" »Dat zullen we zien," zei Van Halen beslist. Hij sloot daarop de deur en ging toen weer naar de tafel.
Meteen nam hij een pistool, haalde den haan over, drukte op een geheime plek in den vloer, zoodat er een klein luik opensprong.. Hij hield den loop van het pistool er in ... De reuk van het kruit verspreidde zich al door de kajuit heen ... Lolonois bleef niettemin bedaard. »Ik zie, mijnheer," zeide hij, »dat u een voortreffelijk man bent.
Weldra vulde Lolonois zijn beker, hief dien omhoog en sprak tot zijn dischgenooten: »Makkers! Het ongeluk heeft ons tot schipbreukelingen gemaakt, juist toen wij het heerlijkste en voordeeligste waagstuk wilden volbrengen. Lang hebben wij hier gewacht op een gelukkiger tijd en zie, nu is die tijd gekomen.
De weinige overgebleven Boekaniers weken naar eenige eilanden, om nooit weer naar hun vorige kolonie terug te keeren. Lolonois had nauwelijks zóóveel zijner manschappen gered, als tot den dienst van zijn vaartuig noodig waren. De anderen hadden den dood in den strijd gevonden en lagen op den bodem der zee.
Lolonois nam den gouden keten, die om zijn hals hing en zei: »Dáár, achterdochtig creatuur, neem deze ketting dan, ze is wel vijftien honderd kronen waard. Maar zorg dan ook nog zóó lang voor ons, tot wij je huis geheel verlaten kunnen."
Bijna vijf mijlen was de »Christina" er van verwijderd, zoodat het nog onmogelijk goed kon waargenomen worden, maar toch hoopte Lolonois, dat het een van de Spaansche schepen zou zijn, waar omtrent hij berichten in gewonnen had. Het kwam er nu maar op aan het in te halen, voor het de haven en de kust bereikt had.
Opeens viel Lolonois het verminkte lichaam van Van Halen in het oog, die onder vreeselijke pijnen over den grond kroop en zich in zee trachtte te storten, om zóó aan zijn verschrikkelijk lijden een einde te maken. Aan enkele overblijfselen van zijn kleeren herkende Lolonois huiverend den kapitein en snelde dadelijk toe, om hem te helpen.
Lolonois zelf bleef wel is waar aan zijn beginsel getrouw om met de heele wereld in vrede, maar met de Spanjaarden in eeuwigdurenden oorlog te leven, doch zijn invloed ging niet zóó ver, dat hij al zijn bondgenooten die op andere schepen waren, kon bewegen om naar hetzelfde beginsel te handelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek