Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
»Dat is verschillend," ging Lolonois op spottenden toon voort. »Soms ben ik koopman, dan weer soldaat, een ander maal weer eens reiziger; dikwijls ook help ik de overheid, als zij zelf niet sterk genoeg blijkt om de booswichten te straffen; in één woord, ik doe waar ik lust in heb." »U bent dus een vrijbuiter?" vroeg Van Halen met eenige huivering.
Nauwelijks waren zij heen of de eigenaar van de hoeve trad ontsteld binnen en stamelde: »Edele Heer!... Houd het mij ten goede ... maar ... al die mannen ..." »Gaan heen!" was het besliste antwoord. »En spoedig," vervolgde Lolonois, »gaan wij allemáál u verlaten." »Maar Edele Heer," vroeg de man deemoedig, »vergeef het een armen drommel, maar wie zal mij dan.. betalen?"
Lolonois ging nu naar Van Halen toe en zei: »Kapitein, het oogenblik is gekomen, dat ik uw hulp noodig heb. Zou u willen probeeren, om dat vaartuig in te halen en het opperbevel aan mij overlaten, zoodra het tot een vechten komt?" Van Halen glimlachte en gaf dadelijk de noodige bevelen. De masten droegen in een oogenblik zooveel zeilen, als men in dien tijd nog nooit gezien had.
Binnen tien minuten was toen de strijd geëindigd en de laatste Spanjaard in handen van de Boekaniers gevallen. Lolonois verzamelde nu al zijn overgebleven manschappen en vroeg: »Wie was toch de man, die het vat kruit onder de Spanjaarden wierp en aanstak?" Niemand had het in de hitte van den strijd gezien.
»Lang leve Lolonois, onze dappere kapitein!" riepen de stoute gezellen, terwijl ze juichend opsprongen, hun glazen tegen elkander hieven en leegdronken. Te midden van dit rumoer was Lolonois opgestaan en langs de trap naar de bovenverdieping van het huis verdwenen.
Doordat zij de groote boot nog hadden, waarmee Lolonois op het schip gekomen was, kon een groot deel van de manschap ongestoord met Van Halen aan wal blijven. Tegen den avond evenwel gingen de meeste Boekaniers naar boord terug.
Op dit oogenblik kwam een van de Boekaniers bij Lolonois en vroeg: »Kapitein, wat moet er met den matroos gebeuren, dien wij beneden nog altijd bewaken?" »Het is een van uw vroegere manschappen," zei Lolonois tegen Van Halen. »Het beste was, om hem, zoowel in uw als in ons belang, hier achter te laten. Geen half uur van de plaats waar wij landden, ligt een dorp, dat hij gemakkelijk bereiken kan.
Thans, in volle zee, merkte Lolonois pas goed, hoe verwonderlijk vlug Van Halen's vaartuig was.
Nu kwam Lolonois zelf aan dek; de Boekaniers traden eerbiedig terug en hij ging naar den op den grond liggenden krankzinnige. »Wat is hier te doen?" vroeg hij. »Deze man kwam hier aan boord," zei de Boekanier, dien men uit de handen van Van Halen had moeten bevrijden, »en wil hier bevelen geven.
Wel had de Spanjaard alle zeilen bijgezet, maar van oogenblik tot oogenblik kwam de »Christina" toch dichter bij en met den middag kon Lolonois de manschappen op het andere schip al tellen, die met angst en toch ook met nieuwsgierigheid naar »De Vlugge Christina" uit zagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek