Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Lize riep haar zusje buiten onder 't open raam. "Hoor 's," zei ze. "Hary Gerards! Die zit vandaag op zijn praatstoel; God nog 's toe. Hij spreekt als een boek."
O, mijn arme kinderen! riep hij, het hoofd opheffende, toen hij ons hoorde naderen, doordat wij het glas, dat onder onze voeten kwam, stuk trapten. O, mijn arme kinderen! Toen hij Lize in de armen drukte, begon hij te weenen, zonder een woord meer te spreken. Wat zou hij ook gezegd hebben?
»Och, de jongens hebben vrienden sedert ze schoolgaan; en jullie beiden hebt ook je muzieklessen in de vacantie; gelukkig ben ik daar af,« aldus besloot Lize. »Wel meisjes, hebt ge aangenaam gewandeld?« vroeg Mevrouw aan de koffietafel. »Het is zulk heerlijk droog weer als we in lang niet van genoten, ik zou graag meê gegaan zijn, toen ik Mademoiselle op de trap hoorde; maar ik had het te druk.«
Alles bleef zoo afgesproken, en eenige minuten vóór vieren draaide Acquin den sleutel om in de groote deur en zeide met een verheugd gezicht: En nu voorwaarts! Vooruit, Capi! Ik vatte Lize bij de hand en snelde met haar vooruit, terwijl Capi ons blaffende volgde en vroolijk tegen ons opsprong.
"Wie weet, of die wel ooit weer beter wordt," zuchtte de moeder. Toen Lize dat alles gezien had, deed ze de handen voor de oogen. Ze kon zooveel ellende niet meer zien. "O," riep ze, "draai den wijzer weer op mijn nummer, dat de geit van die arme menschen blijft leven." Daar sloeg op eens de deur voor de klok dicht.
"Dag moeder, hoe gaat het?" zei de bezoekster, terwijl ze met haar gehandschoende hand de voile voor haar gezicht wegschoof en zich bukte, om de oude vrouw een kus op het voorhoofd te geven. "U ziet nog bleekjes; bent u nog zwak?" "Neen, neen, ik ben bepaald beter. Ga zitten, Lize. Kijk, dit is nu Elsje. Toe kind, kom hier en geef je tante een hand. Sprekend haar moeder, vindt je niet, Lize?"
Ga zitten, dan kun je mooi meeproeven van mijne aardappelen; ze zijn net klaar." "Graag," zei Lize; want ze had honger gekregen van het bergklimmen. Daar zat ze al en keek rechts en links. "Waar is toch je huis?" vroeg ze. "Ik zie nergens een huis." "Zie je die deur daar in den berg?" vroeg het mannetje, "dat is mijne huisdeur." Neen maar, zoo iets had Lize nog nooit gezien.
"Hij valt me toch mee," dacht Go, terwijl ze naar binnen ging, en toen Lize even later, druipend en met 'n kleur, het kamertje inkwam, brommend over: "die lamme sneeuw en die idiote jongens", keek ze haar met meer belangstelling aan dan gewoonlijk, en vond 'r niet zoo vreeselijk leelijk, nu ze 'n kleur had, en 'r haar wat losgeraakt was uit den strengen wrong.
Lize kon met haar linnen schoentjes niet over deze bevroren hagelsteenen loopen en ik nam haar op mijn rug; op haar gezichtje, dat in het gaan zoo vroolijk en opgeruimd was geweest, lag nu een droeve trek, terwijl tranen haar langs de wangen biggelden. Spoedig bereikten wij ons huis, waarvan de deur open was blijven staan; onmiddellijk begaven we ons naar den tuin.
"Anna zou er juist gaan plukken," voegde ze er aan toe; maar Hary voelde niet dat hare stem eventjes onzeker trilde. Anna bloosde toen zij hem den tuin zag binnen komen en tusschen de rozelaars het pad opgaan, recht naar haar toe. "Wij stonden onder het raam," zei Lize, "toen gij met vader bezig waart, zoo juist.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek