Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Ik wilde niet hebben, dat zij u thuis zag komen. Na een oogenblik stilte. Martha, gij zijt een goede dochter; luister eens; morgen ga ik naar Louisot, ik beloof u plechtig, dat ik dan bijtijds terug zal wezen; ik wil niet, dat gij zoo lang op mij moet wachten; ik wil niet, dat Lize ongerust gaat slapen. Maar die beloften werden gewoonlijk niet nagekomen en dikwijls kwam hij weer even laat thuis.
Eene reusachtige klok was het met eene groote, helderblauwe wijzerplaat. Op de wijzerplaat waren, in plaats van twaalf, wel honderd cijfers en onder elk cijfer stonden eenige kleine letters. Dan waren er geene twee, maar veel meer bont gekleurde wijzers op en één heel lange zwarte. "Hé, hé, vreemd, vreemd!" riep Lize, "ik begrijp er niets van."
De rit was niet ver; hij duurde al te kort, want het was voor mij of ik droomde; mijn hoofd was vol van allerlei dwaze gedachten of tenminste gedachten, die ik heel dwaas vond. Men liet ons in eene zaal, waar zich mevrouw Milligan bevond en Arthur, die op de canapé lag uitgestrekt, alsmede Lize.
Nu ging ze wel dikwijls bij Lize koffiedrinken, een ei en 'n paar appels in de mouw van haar mantel, haar broodje onder den arm, maar die was toch zoo heel anders, al had 't engagement met Hoefman haar zachter en rustiger gemaakt.
Nu, dan zijn er genoeg, die dit of dat verkeerd doen, die wel eens verdienden gestraft te worden. Maar ik! waarom ik en niet een ander!" Met afgunst dacht ze aan al de anderen op 't dorp, die niet ongelukkig zouden worden. Het werd later, en Lize merkte het niet. Ze werd al boozer en verdrietiger en ongeruster. Plotseling daar sloeg de klok twaalf! Lize sprong op. Twaalf uur!
Eindelijk zagen wij de bosschen, waarin ik den vorigen herfst met Lize had gespeeld en wij zagen ook de sluis met het huisje van vrouw Katherina. Zonder daaromtrent eenige afspraak te maken, maar elk uit eigen beweging, hadden Mattia en ik onzen pas versneld en wij wandelden niet meer: wij liepen op een drafje. Capi werd weder geheel wat hij vroeger geweest was en rende in galop vooruit.
Zij begaf zich daarop naar de gevangenis, waar zij een onderhoud met den tuinman had en acht dagen na haar komst te Parijs, zonder ons ooit haar plannen en overwegingen te hebben medegedeeld, maakte zij ons haar besluit bekend. Daar wij te jong waren om alleen te werken, zou ieder kind in huis komen bij een oom of tante, die het wilde opnemen. Lize zou bij tante Katherina blijven in Bretagne.
Hij had juffrouw Lize ternauwernood opgemerkt op 't tooneel, maar dat was natuurlijk geen reden om geen opinie over haar spel te hebben aan 't souper op een danspartij. Er werden nog wat grappigheden gezegd. Sam erkende dat zijn "aantijgingen" monsterlijk waren en werd gestraft met een poenitet, en 't chapiter was afgehandeld. Bernard schonk Lize en zich zelf nog eens in en keek naar Mimi.
Goeie Elsi, ze vergat zulke onaardigheden altijd dadelijk. En ze had nooit gezinspeeld op de verhouding met hem, nooit geplaagd... "Ga nu maar naar Han toe, anders laat je 'm nog wachten voor 't eerst en voor 't laatst... Ik moet nog gaan spreken over het bewaren van m'n planten, en dan naar Lize."
»Hij slaapt altijd zoo lang, als hij 's avonds gewerkt heeft,« valt Ida in. »Dat doet hij bij Grootmama toch niet, zou ik meenen;« vult Lize aan. »Kind'ren wat zijt ge allen opgewonden, bedaar een beetje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek