United States or Vatican City ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Gelukkig veel beter, maar Moeder is nog erg zwak, Jan." "Ze is zwaar ziek geweest, niet waar?" "Ja, ernstig ziek, maar zeg, jongens, we moesten nu eens een of ander spelletje doen. Eigenlijk heb ik net een gevoel, of ik...." "Of je ook ziek bent?" viel Jan Vos hem in de rede. "Ha, ha!" lachte Piet van Dril, "Dik ziek? Dat kun-je aan zijn dikken buik wel beter zien!"
"Is het waar?" vroeg Jan lachend, want hij kon wel tegen een klein plagerijtje. "Dan zal ik de koolstronkjes voor jou laten liggen. Is dat goed?" "Graag, asjeblief. Ga je mee naar den molenaar? Dan kun-je me helpen aan 't vegen van de schoorsteenen. Dat is een mooi werkje voor je." "Dank je hartelijk, om zoo zwart als roet thuis te komen," zei Jan. "'t Is je van harte gegund, Dries." "Geen lust?
Ik ben tenminste blij, dat ik nog geen bepaald stelsel gevonden heb; dat ik nog dilettant ben in 't leven." "O, Mary, zou dát de oplossing zijn: door ontwikkeling naar alle kanten tot harmonie te komen?" "Ja, want naar de onbewuste, natuurlijke harmonie met de omgeving kun-je niet meer terug.
Ik weet niet, of ze gelijk heeft, maar hierin kun-je geen raad geven.... Nou, en Coba zal ook wel gauw candidaats doen, al tennist ze veel te veel, om ooit 'n geleerde te worden;.... maar Lou komt er nooit toe, uit angst en zenuwachtigheid. Zoo zielig; ze heeft vreeselijk gehuild op haar eerste tentamen, en nu durft ze niet meer." "Kleine Lou, die moest nu toch niet studeeren, hè?
Else vroeg nog 'n kussen, om 'n beetje rechtop te kunnen zitten, en Go leefde op onder het opgewekte praten, dacht: nu kun-je toch 's zien, wat 'n hoop verbeelding er bij komt; deed zelf steeds meer mee, drijvend op den stroom van haar blije gedachten. "Trek de gordijnen toch op," vroeg Else, "het lijkt wel, of ik al dood ben."
Juist begon Anna het bevel op te volgen, toen de deur geopend werd en Bob, rood van het harde loopen, binnen kwam. »Dag meester,» klonk het zacht van zijne lippen. »Dag Bob. Waar kom jij zoo laat vandaan?» »Van buiten, meester.» »Ja, dat spreekt vanzelf. Maar waarom kom je zoo laat?» Bob keek zwijgend voor zich op den grond. »Ik hoor niets, Bob. Kun-je niet spreken?»
"Ja, 'n jaartje rondtrekken, om wat in allerlei bibliotheken te snuffelen, voor m'n dissertatie." "O, en dan promoveeren?" "I think so, ja. Zullen we wat oploopen?" "Nee, als je nu tégen je wil..." "Welnee, dat was maar 't eerste oogenblik. M'n eerste opwelling, als ik 'n kennis zie, is altijd weg te loopen.... kun-je 't begrijpen? Ik heb er vaak zelf spijt van.
Beerenstijn haalde de schouders op: "Ik weet 't niet, 't lijkt me niet onrustbarend; maar toch 'n dokter...." "Maar wat dénk-je, dat 't is?" "Misschien is 't eenvoudig gevatte kou; maar 't kan ook iets anders zijn; om er over te oordeelen, zou 'k de patiënt moeten zien." "Dat kun-je begrijpen," viel Han uit. "Als ík er niet eens bij mag."
Han en Else liepen gearmd onder 'n grooten varentak; Lize en Hoefman stonden nog over de ham te delibereeren en Eduard plukte kamperfoelie en wilde roosjes voor Go, brak voorzichtig de dorentjes af, voordat hij, met 'n blik van teederheid, ze haar in de geopende handen legde. "Ja maar, tegen dit alles kun-je toch niets inbrengen, behalve als je bent voor uitsterving van het ras.
Ja, dat kun-je begrijpen! Hij betaalde hem nog een reisgeld uit en bezwoer hem bij al wat heilig is, dat hij niet zou vertellen wat er gebeurd was. En mijns inziens deed hij daaraan verstandig, liever dan dat hij een onderwerp werd van praatjes in kroegen en op straat en misschien nog groot gevaar zou loopen zwaar beboet te worden. Want de bedrieger liep in het geheel geen gevaar.
Woord Van De Dag