Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Ja," antwoordde zij van de sofa, zonder zich te bewegen. Abraham zat over zijn boeken. Hij was met Broch op de kamer van Morten Kruse geweest, waar ze rookten, en hij had een warm hoofd en een prikkelig gevoel in zijn huid; hij voelde zich niet wel. "Nu Abraham," vroeg de vader, terwijl hij ouder gewoonte heen en weer door de kamers liep onder 't toilet maken.
"Wat is dat toch voor een aap, die de kachel heeft opgestookt, hè?" begon Aalbom, zoodra hij in de klas kwam. 't Was heelemaal niet warm meer, maar hij had den rector gesproken. "Dat heb jij zeker gedaan, Kruse! Jou, dikke ezel! Bah! Waar moeten we beginnen? Vers 122: qvas deas, lees op Gottwald, hardop! Och nonsens!
Hij was toch de eenige, die verstand van de zaak had. Geleerd was hij, en rijk en als hij niet meê wou doen, was er zeker een luchtje aan de zaak, hoe schitterend ze ook leek. "Als eerst Professor Lövdahl teekent dan doe ik meê en velen met mij," zei Jörgen Kruse. De vlugge kop van Michal Mordtmann had niet lang werk met dat bezwaar.
De oogen van den predikant weken niet van de mooi geïllustreerde papieren, waarop een geluksgodin met een krans stond, die precies op 't beeldje op den inktkoker leek. De professor liet hem den tijd; en eindelijk zei de andere: "Zijn dat aandeelen in de fabriek?" "Ja, dat zijn een paar aandeelen, die mijn vriend Christensen mij gelaten heeft." "Verkoopt hij ze dan?" vroeg Kruse voorzichtig.
Toen Maarten Kruse zijn vrouw voor 't eerst de renten van 't geld bracht, dat langzamerhand bij Carsten Lövdahl geplaatst was, legde Mevrouw Frederika haar magere armen om den hals van haar man en fluisterde: "Dat is zeker bijna zeven procent, Maarten."
Hij moest wat opgevroolijkt worden, dacht Juffrouw Kruse en klampte dadelijk Mevrouw Gottwald aan; ze had natuurlijk al lang Peters geheim ontdekt. Mevrouw Gottwald verweerde zich lang schertsend door te doen, alsof zij 't niet begreep; maar eindelijk werd zij ernstig: "Luister eens, Mevrouw Kruse! daar moeten we niet meer over praten, niet eens uit gekheid.
En in plaats daarvan? er kwam een vreeselijke leegte in hem en in zijn ooren klonk het met de scherpe stem van Kruse: "Jelui zijn daar toch een bende misdadigers met mekaar!" Zou het toch niet het beste zijn als hij zijn schande daar beneden verborg, waar 't zoo zwart en zoo stil was; dan was 't voorbij dan konden ze van hem zeggen wat ze wilden. Wat zouden ze zeggen?
Op 't gezicht van Maarten Kruse kwam bijna een glimlach, terwijl hij in zijn borstzak greep en zijn portefeuille voor den dag haalde. "Wel, dat mag ik graag zien," riep de professor, "een contante post."
't Werd zijn vader heel wonderlijk te moede; en terwijl de flinke, kleine Juffrouw Kruse al gauw Frederika aan 't praten kreeg onder de koffie en onvervaard Maarten als vroeger behandelde, liep de oude Jörgen verlegen rond en zocht tevergeefs naar den toon, die hij moest aanslaan tegenover dien plechtig gestemden zoon. "Rook je ook, Maarten?" vroeg hij eindelijk, half bang.
Maar toen hij tegen den middag naar de club ging, waar hij gewoonlijk at, kwam de dikke Jörgen Kruse naar hem toe, midden op straat, drukte hem de hand en zei: "Ik dank u, Mijnheer Mordtmann, ik dank u wel, voor wat u gisteren avond zei.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek