Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Ja, dat is een groot man," riep Jörgen Kruse, en legde zijn mes en vork neer. "Hij kan alles aan den gang krijgen, wat 't ook is. En dan is hij ontzettend rijk." "Ik zou wel eens willen weten, waarom die man geld leent," zei Peter. "Leent hij geld?" vroegen de beide anderen.
Onderweg was hij hier nog zóó van onder den indruk, dat hij er niet toe kwam er over te denken, wat het toch wezen kon, wat Kruse van hem wilde. Ze waren beiden wat verlegen, toen zij elkaar ontmoetten; Kruse drukte hem hartelijk de hand. "Arme jongen! dat is zeker als een donderbui over je gekomen; maar ik dacht, 't was maar 't best, dat je 't door mij hoorde."
Je hebt ons bedrogen! Je zult gestraft worden neen Je zult me alleen mijn geld terug geven." De professor was een paar seconden als lam geslagen geweest. Nu hief hij zijn blanke hand op, glimlachte weemoedig en antwoordde: "Mijn waarde dominé Kruse! U weet zelf wel, dat ik op dit oogenblik helaas niet in staat ben u dit geld te bezorgen.
Ze waren begonnen met een stuk rookvleesch, dat op de tafel lag en waar ze om beurten een stuk van sneden, dat ze in de hand hielden en waar ze van beten. Nu was Juffrouw Kruse zoover in haar ontwikkeling gekomen, dat ze eergierig werd wat damast tafelgoed betrof.
Langzamerhand kwam het zoover, dat Juffrouw Kruse werkelijk dagelijks een beetje strijd voeren moest om haar huis in de eenvoudige welvarendheid te houden, die zij in de latere jaren had ingevoerd. Zelfs de oude Jörgen merkte het en werd zoo moedig, dat hij wat bromde over den wijn iederen Zondag.
Hij legde 't eene been over 't andere, zag van de godin van 't geluk naar den kapelaan en zei zoo in 't voorbijgaan: "Interesseert u zich nog voor onze fabriek, Mijnheer Kruse?" "Ja, Professor! dat doe ik. Ik interesseer me zeer voor Fortuna." "Die is ook een zegen voor veel kleine burgers hier in de stad." "Zeker, zeker!" "En de aandeelhouders hebben zich waarlijk ook niet te beklagen."
De professor legde toen den kapelaan uit hoe 't eenvoudig dwaas was in tijden als deze geld te laten liggen voor nauwelijks vier procent en 't gevolg werd spoedig, dat er voorzichtig handelsbetrekkingen werden aangeknoopt tusschen Jörgen Kruse en Carsten Lövdahl.
Juffrouw Kruse zou niet zooveel om de woorden geven: zoo welsprekend als de Proost Sparre was Maarten immers in 't geheel niet. Maar hij was haar zoon; ze kende elk geluid van hem. Zij zou 't wel hooren of de rechte geest in hem was. 't Was de tweeëntwintigste Zondag na Trinitatis, in den overgang van herfst tot vollen winter.
Op de trap bedacht Mevrouw Gottwald zich toch weer en wilde terugkeeren; maar gelukkig kwam er toen juist een heer de trap op en toen dit Peter bleek te zijn, nam Mevrouw Kruse dat aan als een zekere vingerwijzing en stelde zich zelf gerust in de overtuiging, dat "de jongelui" 't nu wel samen eens zouden worden.
En de oude vrouw had zoo oprecht berouw, dat ze dit aannam als een rechtvaardige straf. Intusschen was het gevolg van dit alles, dat de oude Juffrouw Kruse zich angstig en onzeker voelde in haar eigen huis; 't kwam al spoedig zoover dat ook bij de kleinste kleinigheid, die ze deed, in zich zelf dacht: "Wat zullen Maarten en Frederika daarvan zeggen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek