Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Maar later werd die kleine onregelmatigheid door bijna allen vergeten; zij sloofde en werkte met haar man; en toen ze eindelijk den weg tegen den steilen heuvel opgekomen waren, die van niets naar iets leidt; toen zei Jörgen Kruse: "Ja, nu dank ik je wel voor je hulp Amalia Catherina, kom nu in de kamer zitten en rust uit."
Wilde Abraham zich tot de directie wenden, dan stond hem dat natuurlijk vrij; maar de professor zou 't hem om verschillende redenen afraden. Abraham zou zich bedenken. En daarbij bleef het. De onversaagde Juffrouw Kruse begon te tobben, iets, wat ze nooit te voren had gedaan.
Waarom hij van huis was weggegaan, waar zijn moeder hem zoo graag had willen houden wist niemand met zekerheid; maar Abraham leidde uit enkele woorden af, dat Maarten op een of andere manier schuld aan deze verhuizing had. Over zijn broeder Maarten sprak Peter Kruse niet graag; daarentegen had hij 't druk over zijn gastvrouw, en Abraham had ieder oogenblik aanleiding om: "Brand!" te roepen.
Weet je wie het gedaan heeft of weet je het niet?" "Je antwoordde toch dadelijk?" vroeg de professor bezorgd. "Ja, ik antwoordde," Abraham wendde het hoofd af. "Je zei, dat het Morten Kruse was." "Ja, want hij had het gedaan." "Natuurlijk moest je antwoorden; 't was immers krankzinnig geweest om nog eens schandaal te maken in de school vooral nu je voor je aannemen leert.
"Ze begrijpen hem niet." "Ja, òf ze. Ze doorzien hem en lachen om hem. Er zijn vrij wat meer solide eigenschappen noodig om vertrouwen en invloed onder onze arbeiders te winnen; zij zijn waarachtig verder gekomen dan de meesten van ons weten." "Hoor eens Kruse!" zei Abraham en lachte.
En toen Juffrouw Kruse tijd en geld over kreeg om allerlei nood om zich heen te lenigen, deed ze ook uit haar huis en haar huishouden al 't pijnlijke weg, wat uit den tijd van armoede overgebleven was; en Jörgen, die altijd dik geweest was, hij kreeg nog meer omvang in nieuwe kleeren en schoone boordjes, en hij glom door goed voedsel en goede verpleging.
Maar alles hadden de jongelui uitgerekend en berekend en alles konden ze goedkooper krijgen, van eieren af die kochten ze trouwens niet vaak tot schuurzand toe en altijd keek Juffrouw Kruse even verlegen, als Maarten zei: "Dat is maar heerlijk, dat Moeder 't zoo ruim heeft en zoo duur koopen kan, niet waar Frederika?" "Ja je hebt gelijk Maarten!
't is alleen maar ongelukkig voor kleine burgers als wij, dat de prijzen stijgen als sommigen te veel betalen." En dan met de dienstboden... Juffrouw Kruse had er nooit op gelet, voor Frederika er haar opmerkzaam op maakte, hoe ongelooflijk veel de meiden "aan kunnen" als ze zelf over de boter mogen gaan.
Zij, die de proost kenden en met hem omgingen wisten wel, dat die preek meer als troost voor de armen, dan als bestraffing voor de rijken dienen moest; maar de eerlijke ziel van Juffrouw Kruse kon die woorden maar niet vergeten. Zij sprak er met haar man over, toen zij uit de kerk kwamen; maar Jörgen had juist niet aan zich zelf gedacht, omdat hij heelemaal nog niet vond, dat hij zoo rijk was.
't Dienstmeisje stoorde hen met een boodschap van den advokaat Kruse, of de jonge Mijnheer Lövdahl wel dadelijk even bij hem wilde komen. De professor kromp ineen; maar Clara antwoordde: "Zeg, dat Mijnheer pas is thuis gekomen en te moe is van de reis, om van avond nog uit te gaan. 't Is toch ook wel wat kras om je dadelijk te laten halen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek