Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 25 juni 2025


Ah juist, in de buurt wordt bruiloft gevierd bruiloft! Met Huibert en Geurtje in het midden, gaat men een walletje rond maken. Peters met de klarinet, en Dirk met de harmonica zijn vooropgegaan; en vlak bij het apotheekraam heeft een der gasten zeker Careltje van den bakker, die 't pistool nooit met rust kan laten een schot gelost terwijl ze zingend voorttrokken.

Kapitein Peters zag verbaasd op van deze bekentenis; en de commandant van het fregat betoogde toen, dat zoodanig gedrag juist te verwachten was van een verrader van zijn land.

"Maar kind, dat waren immers Peters meubelen, dat kon je toch wel weten." "O, zoo! ik wist niet, dat Peter 't heele ameublement krijgen zou. Wist jij dat, Maarten?" "Neen maar Frederika, hoe kun je nu zoo praten," riep Juffrouw Kruse en probeerde te lachen. "'t Waren natuurlijk enkel de meubels, die hij altijd boven in zijn kamers heeft gehad." "Neen, pardon Moeder, dat was 't niet."

Ik had, uit vrees van mogelijke teleurstelling, hiervan Peters en Green onkundig gelaten; maar toen ik zag, dat hier zulk eene gemakkelijke gelegenheid voorkwam, deelde ik hun mijne plannen mede. Hunne vreugde en dankbaarheid gingen alle beschrijving te boven; zij bedankten mij duizendmaal, zooals zij ook aan Talbot deden, voor de hun bewezen vriendelijkheid.

Uwe zeelieden willen dat niet verdragen; en, maak daar staat op, voor elke twee man, die gij met geweld neemt, krijgen wij er één vrijwillig." Peters sprak deze opvatting met heftigheid tegen en scheen zeer boos op Green om het afleggen van die verklaring. »Er is geen twijfel aan," hernam Green; »ik weet precies, hoe onze oorlogs- en koopvaardijschepen bemand zijn.

En Lotje van den burgemeester zat voor de piano; haar fijne vingers dansten over de toetsen heen, zoodat het in Peters hart weerklank vond; het was, alsof hem dat al te veel werd, en dat gebeurde niet eenmaal, maar vele malen, en nu greep hij op zekeren dag de fijne vingers en de fraai gevormde hand en kuste haar, en keek haar in de groote bruine oogen; God weet, wat hij zeide, maar aan ons staat het vrij, er naar te raden.

"In de klasse van juffrouw Peters, waar ik altijd zit. Ik heb jou wel gezien." "Zoo! Hoe mal, dat ik jou niet zag! Ik had je van de pic-nic willen vertellen, die gegeven wordt." "O, dat is heerlijk! En wie geeft die?" "Mijn ma!" "O, heertje, ik hoop dat zij mij ook vragen zal." "Natuurlijk; het is mijn partij. Zij vraagt iedereen, die ik hebben wil." "Verrukkelijk! wanneer zal het gebeuren?"

De moeder van Marieke en Charlot wisten geen raad, de een klatste water, de ander wierp een emmer om en krabde in heur haar. "Zijde tevrede?" vroeg Marieke. En toen vloeide Pallieter zijn vreugde over, hij liep naar zijn jong vrouwken, gaf haar duizend kussen, en zei: "Abraham moet mij benije!" en dan riep hij uitgelaten tot Charlot: "Haalt bakels, peters, wiegen en suikerboene!

Het deed zijn best gezien te worden, zegt Peters, door opschrift of uithangbord, het had iets eigenaardigs, iets karakteristieks, iets leuks, in topgevel, in uit- of terugbouw, in spelend behandeld dak of anderszins. Daar is in den houtbouw zooveel diepte, kleur, schaduw en tegenstelling! Maar volkskunde is de wetenschap van het heden. Wat bleef dan van deze ongezochte glorie in onze volkskultuur?

Terwijl Peters deze korte levensgeschiedenis van zijn verdwenen stuurman vertelde, werd bericht, dat het ontbijt voor den commandant gereed stond, en ontvingen de beide Amerikaansche kapiteins de uitnoodiging om daarvan gebruik te komen maken.

Woord Van De Dag

phylarchos

Anderen Op Zoek