Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
En de slaaf schreeuwde, maar een prop werd hem geduwd in zijn mond.... Toen werd hij gelegd op het kruis, de armen wijd.... De hamers der beulen klonken op de groote spijkers, die zijn handen doorboorden.... O-o-oh! kreunde het overal. De voeten van den slaaf hadden een wanhopigen ruk. Te vergeefs. De beulen grepen zijn voeten en knelden ze vast....
Het is mijn angst .... Ernest, ik ben zoo angstig ik wil niet alleen zijn. Ze viel in nieuwe pijnen. Ze kreunde nu niet meer, ze gilde zonderling, en mijnheer Bley, die was binnengesloft, deed teeken aan Verlat dat de bevalling in haar werk kwam. De vroedvrouw werd uit de keuken naar boven geroepen. Vere kermde: Ernest! .... Hier blijven .... hier blijven ....
"O, neen, neen, genade, geen vleermuis!" kreunde Mulder, terwijl hij in doodsangst twee handen met geldstukken in den bak wierp, waaruit opnieuw groote blauwe vlammen opstegen. ".... Of moet hij een nachtuil worden, die over het kerkhof vliegt?" "Neen, neen, o neen, geen nachtuil, o, goede heks, vergeef het mij!" riep Mulder, terwijl hij opnieuw een aantal geldstukken in den bak wierp.
Hij lag en kreunde... Juist ging ik voorbij, terug geleid naar mijn stal: de zon zonk rood en de vleêrmuizen flapperden in kringen tegen den bloedschijn... En bloed ook scheen mij toe te tappelen van den rug van den half bezwijmden slaaf: het ron rood over den wit bepoeierden grond. Toen, als met een menschelijke ingeving van erbarming, likte ik met mijn moede tong de wonde van den slaaf.
Ach.... ik heb een beetje het land. Waarover? Zij kreunde even in eene behaagzieke pruilerij. Ach.... ik weet niet. Ik ben wat zenuwachtig, al den heelen dag. Hij lachte, met zijn zachten, vollen, diepen lach. Jij met je zenuwen! Kom, zusje, wordt nu weêr vroolijk, hé? Je bent zoo een gezellige meid, als je wat vroolijk bent, je moet je niet aan die buien overgeven....
Of langs de zee. De beide jongens bogen, gingen de trappen af. Zij dwaalden langs het strand en kwamen langs de keukens; de damp steeg van de pannen, die stonden op de verschillende, kleine, steenen oventjes. Cecilius, kreunde Cecilianus met zijn hand aan zijn mond; ik krijg zoo een verschrikkelijken honger....! Straks misschien, krijg je wat, troostte Cecilius en beiden snoven de geuren op.
De rimpels en plooien in het gele bestoven gelaat van mijn metgezel werden dieper en zijn oogen trokken zich ver in hun kassen terug, zoodat hij in die weinige uren wel 20 jaar ouder scheen geworden te zijn. Binnen in den wagen kreunde en zuchtte de arme Fred, ijlende als in koorts.
Toen de vlam erop, en heel zachtjes begonnen de kruiden te smeulen. Welk een stank, welk een stank! De man en zijn vrouw kregen het er benauwd van, vooral, nadat de rook en smook hoe langer hoe dikker en dichter de kamer doorwolkt hadden. Brrr! En alles dicht .... Het kind kreunde, en buiten werd er aan het slot gemorreld. "Niet opendoen!" hijgde de man. "De heks."
De Miridiet had, gedurende zijn vluchten, den bruin aldoor met de zweep aangezet. Het paard had zijn uiterste kracht ingespannen en kon niet meer. Vloekend wierp de man zijn pistool weg, trok zijn mes en stak er het paard mee in het vleesch. Het steunde en kreunde, en trachtte harder te loopen, maar vergeefs! Ik wierp mijn lasso uit.
Gwinebant kreunde van minnesmart, maar Ysabele kuste hem weg zijn kreunen en hij kuste haar: zij kusten malkanderen, lang. En ik wil u als mijn ridder, mijn Gwinebant. Hoe dat, o Ysabele, als ik u heb zoo lief, zoo lief?! Zoo als koninginne Guenever, die is Koning Arturs wijf, Lancelot tot ridder heeft. Dat weet gij zelve, mijn Gwinebant, en dat las ik in Lancelots jeeste.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek