Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 november 2025
"Jawel, mijnheer," en Jo werd plotseling zoo koel en kalm, alsof zij een stortbad gekregen had. "Misschien zou ook een doek voor Tina's moeder wel goed zijn, zij is zoo ziek en arm, en haar man is een groote zorg voor haar, ja, ja, een dikke, warme doek zou een goed geschenk zijn voor die brave vrouw." "Ik wil u met genoegen helpen, mijnheer Bhaer."
"Ik schaam mij voor u, Francis," sprak de generaal met zachte verlegene stem; "dat is weer een van die caprices...." "Als gij dan volstrekt blijven wilt," sprak Francis, mij aanziende met een koel en verdrietelijk gezicht, "zal ik trachten eene slaapkamer uit te zoeken waar de ruiten heel zijn. Kom, kapitein, arrangeer dat met den koetsier.
Hij antwoordde niet, en de duisternis verborg zijn gloeienden blos; zij voelde zich echter eensklaps door sterke armen opgetild en overgedragen. "Gij moet mij dit ten goede houden," klonk het haar koel en bitter in de ooren, toen zij weer op vasten grond stond. "Eene dame kan deze plek onmogelijk zonder hulp voorbij komen." Het overige van den weg werd zwijgend afgelegd.
Haar hand vaster drukkend, in een neiging om dichter die donzige nabijheid aan te raken, fluisterde hij in korte woordjes, dat het zoo lief van haar was dat zij gekomen was, en dat hij voortdurend aan haar gedacht had. Onbewegelijk en koel voelde hij haar hand in de zijne, maar over zijn lichaam poperde gestadige ontroering.
Toen gingen zij het hôtel binnen. Sir Archibald ontving Frank wat koel, maar beleefd. Toen liet hij hen alleen en dadelijk begon Eve: Ga zitten, Frank. Ik moet je iets zeggen. Verwonderd nam hij plaats; haar toon was zakelijk geweest, hare aandoening was teruggedrongen en zij scheen zich even te bezinnen als wilde zij logisch iets uit elkaâr zetten. Frank, sprak zij.
Ik naderde Hypata's poort en dadelijk zag ik Davus. Hij zat, uitgeput, bij de poortwachters op hun steenen bank en toen hij mij zag, gaf hij een gil van geluk. Heer Charmides! riep mijn arme Davus. Zijt ge dan daar! Ik heb u gisteren den geheelen dag gezocht, op den heirweg en in de stad! Waar zijt ge geweest?? Ben ik je rekenschap schuldig? zeide ik koel en hard.
"Als ook uw ergste vermoedens bevestigd werden, zou ik mij toch nimmer veroorloven over de een of andere partij mijn oordeel te vellen, en derhalve zie ik geen reden, waarom onze verhouding zou veranderen.... Doe mij alzoo het genoegen bij mijn vrouw te komen." "Ja, wij beschouwen de zaak verschillend," antwoordde Karenin koel; "overigens zullen wij er maar niet meer over spreken."
Het bleek ons, dat zijn oordeel over personen op sommige uitwendige eigenaardigheden gegrond was: een vriendelijk gezicht, een welluidende stem, voorname bedaardheid in de bewegingen stemde hem dadelijk gunstig; haastige bewegingen, hard of koel blikkende oogen, een schelle, luide stem boezemden hem afkeer in.
Ze geloofde hem; maar een andere maal scheen het haar dat hij in de kamer, evenals de dokter, eene ongevoelige gezondheid bracht. Zijn adem was koel en ruchtig, en een geur van landelijke winden walmde om hem. Zij wilde raden dat hij was uitgereden te paard. Hij vond dat ze geheel onzinnig was. Ik begrijp u waarlijk niet meer, sprak hij streelend, gij zegt bijtijden zulke rare woorden.
"Ik kan, nu zij de vrouw niet worden kan van hem, dien zij zich wenschte, haar niet vragen mijn vrouw te worden." Deze gedachte maakte hem koel en vervreemdde hem van haar. "Ik zou niet in staat zijn zonder een uitdrukking van verwijt met haar te spreken, zonder haar toornig aan te zien, en zij zou dit kan niet anders nog meer afkeer van mij krijgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek