Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Die malle Kippelaan was anders wel instaat om te gaan rondventen dat juffrouw Van Barneveld de vallende ziekte had, en als zijn zegsman den intiemen Van Hake te noemen. "Merci, merci hoor!" valt Kippelaan uit: "Ik was er zeker van; 't was de schrik, de agitatie. Débiel gestel niewaar? Niet vrij van een weinigje aamborstigheid. Goed geobserveerd; jawel! Ik kom er tegenwoordig aan huis.
Weinige minuten later bevindt Kippelaan zich met de beide brieven op zijn slaapkamer, die de achterste is der beide bovenvertrekken welke hij bewoont, en onder andere dit verschil heeft met de zitkamer, dat hier slechts twee, en vóór behalve een kleintje drie spionnetjes uithangen. Kippelaan had het onbeschrijfelijk warm. De gordijn voor het venster wordt neergelaten.
Enfin, Kippelaan heeft het er ruimschoots voor over; en wat dien gulden betrof, als eenmaal het interessante bleeke kind eenmaal, jawel, generaals zijn ook sterfelijk dan zouden immers de guldens voor Kippelaan zijn "wat nu het zand was aan den oever der zee; tenminste...."
Wie voorts van vriend of vijand in Romphuizen nog iets meer zou willen vernemen; van den man die door een schot los kruit aan zijn eind kwam; of van de huwelijksplannen van den jongen Hardenborg; of van de gronden misschien waarop het engagement van den apotheker Van Hake met Louise Armelo rust; die zal zeker het best doen om zich in persoon te vervoegen bij den heer Jules Janin Kippelaan.
"Och-kom, is die haast zoo groot?" herneemt Kippelaan terwijl hij met een snelle beweging Helmond in den weg treedt: "Vijf minuutjes? toe, vijf minuutjes, daar kun je niet tegen hebben? Je bent hier vlak bij m'n huis. Eventjes inwippen hé? Staandvoets een klein beetje parfait d'amour. Parfait d'amour hé? Watblief? Dat kun je niet weigeren?" "Nee Kippelaan; waarlijk...."
"Prachtig! prachtig!" riepen al de gasten als uit één mond: "Bis, bis!" drong men van alle zijden. Mijnheer Kippelaan wrong zich letterlijk door de heeren en dames heen, en Enfin, hij kwam te laat. Eva had zich reeds bereid verklaard om van de idylle, getiteld; Peters-wijfje, nogmaals het slotcouplet te zingen.
Als er zóó met het rijke volk als Dirksen wordt geleefd, zei Careltje, dan kunnen menschen als wij en ons-gelijken wel op de vingers natellen hoeveel we zoo'n dokter waard zijn; hij mag dan zoo knap wezen als de neef van menheer Kippelaan." "Ja, maar Kippelaan zei al gisterenavond dat ie 't vak voor z'n pleizier dee;" verzekert de molenaar die mede aan de bakkerij was gekomen.
Mijnheer.... re Kippelaan nietwaar....?" "Jules Janin, om u te dienen. Van mama's kant de Parladotti's Italiaansche origine! Recht aangenaam u hier te ontmoeten. Fameuse warmte, maar als het hart niewaar....? Een dame, eene vrouw gevoelt zoo spoedig wat men zeggen wil. Geen zonnehitte is instaat om...."
Och neen, Hermine weet en gevoelt wel dat het een dwaasheid, een dolzinnigheid zou wezen, op haren leeftijd; maar men wil zoo iets toch hooren; men wil.... En terwijl mijnheer Kippelaan verrast over zooveel heuschheid na de hartelijkste respectsverzekeringen aan zijn excellentie, met de oude dame het"bureau" van den generaal zal verlaten, herhaalt Van Barneveld op gestrengen toon het reeds gegeven antwoord aan zijn zuster: "Nee Hermine, zeg aan dokter Helmond, of laat hem zeggen, dat ik hem niet kan spreken.
Mijnheer Kippelaan struikelt naar binnen, en verzekert dat hij verrukt is, en nog meer, 'tgeen Helmond echter niet verstaat. Kippelaan sprak van mist, en van mevrouw Helmond, en van.... dát was de zaak van zijn intiemen vriend Kartenglimp.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek