Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Ja, indien Kippelaan had geweten wat daar omging in Van Hakes borst, dan mocht hij wel van geluk spreken althans betrekkelijk zoo heelhuids uit die apotheek te zijn weggekomen, want, zelfs de zware vijzelstamper, die hem eensklaps voorzeker onwillekeurig door den provisor losgelaten op den voet is gevallen, die stamper had hem slechts weinig geraakt, tenminste 't had niets te beteekenen; o niets! nee heusch.... tenminste.... Bonsoir!
Tot Helmonds verbazing, heeft Kippelaan zich haastig omgekeerd zoodra hij den dokter bemerkte, en verdween hij om den hoek van een straatje, zoo snel als zijn spillebeenen hem vervoeren konden. Och die brief, die waarlijk nog ongeopende brief met de drie lakken, hoe brandde hij hem in den zak. Maar hoe hij 't er mee zou aanleggen!? Och goeje hemel, hij wist het niet.
Op dit oogenblik verlangde Ronner naar iemand dien hij inderdaad veracht, ofschoon die persoon hem onbewust reeds dikwijls een dienst heeft bewezen. En zie, nu men hem hebben wilde, nu kwam hij niet. Ronner wil weten hoe de zaken staan; welke uitdrukking er zich op Helmonds gelaat teekende toen Kippelaan hem dat briefje overhandigde.
Hij wil hem alles meedeelen; specifiek welzeker! Het brandt hem toch gedurig op de lippen. Terug Nee nee Kippelaan, zwijg! Je zwarte hoed weerkaatste in zijn oogen! En wie weet, of nu de majoor niet iets loslaat. Wie weet.... wie weet! Heeft de poging om zich voor dien zotskap goed te houden, Helmond zoozeer overspannen? Hij moet zich aan de toonbank vastklemmen. Nu gaat het beter.
De merkbaar gedrukte stemming, waarin de generaal verkeert, werkt eenigszins kalmeerend op den gloeienden Kippelaan, en doet hem voor een goed deel zijn "joviale vrijmoedigheid" verliezen. "En welke zaak is het menheer, waarover u mij zoo noodzakelijk spreken moest?"
Ik zou 't aan niemand vertellen, maar aan u, die me drievoud verplichtte...." En Kippelaan vertelde nu in 't diepst geheim Van Hake was reeds de zesde vertrouweling 'tgeen hij volgens zijn verklaring uit een goede bron vernam, maar inderdaad op dien avond, onder den eik en onder het raam van Van Barnevelds kamer heeft afgeluisterd.
Op mijne jaren...." En dan terwijl een vuurrood haar aangezicht bedekt, staat mevrouw Mansburg van de tuinbank op, en Kippelaan den rug toekeerend om zich naar de achterzij van het huis te begeven, voegt ze er bij: "Zooals ik u zeide, men laat zich aanmelden. Ginds is de voordeur." De generaal Van Barneveld verkeerde 't allerminst in een stemming om menschen als Kippelaan te ontvangen.
Hoe 't zij, toen Kippelaan ongeveer een kwartier later, maar zonder zijn wit drop, uit Helmonds apotheek in de donkere straat kwam, toen mocht hij wel van geluk spreken, zonder kleerscheuren van achter die toonbank te zijn weggekomen.
Geen muziek zou ik denken? Begrepen! stuitend voor de conversatie, en...." "Menheer Kippelaan, we zullen maar eens open met elkander praten...." "Welzeker je excellentie, daar hou ik van. Op een kleine plaats moest men over 't algemeen minder gesloten, en meer joviaal en open zijn. Ziet u, ik zeg wat ik denk; geef me zooals ik ben.
Heb je 't niet gezien? Guns August, die Kippelaan is toch een malle vent; ofschoon ik eigenlijk geloof dat hij de gravin Van Leeuwen even weinig kent als mij, zoo presenteerde hij mij aan haar, en wel als: Mevrouw Helmond geboren gravin van Armeloo.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek