Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 november 2025
"Onder den naam Natalie Cawischni heb ik in Kinderjaren Praskowa Isajewna vrij nauwkeurig beschreven. Alles wat ik van haar vertelde is werkelijkheid. Zij was onze huishoudster en een zeer achtenswaardige vrouw. "Een van de prettigste herinneringen die ik aan haar heb behouden is wel, dat we na of tusschen de lessen in haar kamertje kwamen om met haar te praten en naar haar te luisteren.
Eenmaal het aantal doero's vastgesteld, noodigt hij mij uit om thee te drinken; we loopen over het overdekte plaatsje, waar vijgeboomen boven het vlechtwerk van het dak uitsteken, en zijn vader brengt mij in zijn kamertje.
En opeens hief ze de armen op, of ze iets groots omvatten wilde: "Zie-je, toen 'k hier kwam," zei ze zacht en gejaagd, "verlangde ik de eerste dagen alleen maar naar huis terug, en ik kon aan niets anders denken dan aan moeder en de broertjes en zusjes, en m'n kamertje naast de trap.... maar toen ik 'n beetje gewend raakte op m'n kamer, begon ik iets te verlangen ik weet niet wat. Ik voelde opeens, dat er iets bizonders met me zou kunnen gebeuren, dadelijk, ieder oogenblik van den dag.... Op straat kon ik het tegenkomen; als ik thuis kwam, vroeg ik de juffrouw, of er niets voor me gekomen was.... ik wist niet, wat ik verwachtte; 't was eenvoudig: de verrassing.... En het werd hoe langer hoe erger het werd 'n onrust ik liep 's avonds uit om het te zoeken, en dan ging ik langs de dichte huizen, alleen, en ik begon langzamerhand te begrijpen, wat ik wilde: ik had 'n heeleboel liefde en zorg, en behoefte om zacht voor iemand te zijn, en die wilde ik aan de jongens geven, aan
Zoo'n diertje hoeft ons maar eenmaal zoo te hebben aangekeken, en we zouden er, als 't noodig was, ons leven voor overhebben om het te beschermen. Toen ik ze naar hartelust geliefkoosd had en eindelijk opstond, kwamen zij ook wankel overeind en liepen hun kamertje uit. Hun moeder had ze gezegd er in te blijven, maar dit leek ook een vriendelijk groot beest, dat ze stellig wel konden vertrouwen.
Dat wil wat zeggen voor 'n klein zevenjarig meisje. "Daar ben je nog te jong voor," zei de handwerkjuffrouw na mijn gewichtige mededeeling. "Hoe zul je aan al die katoen komen?" "Van ons kindermeisje." "En waar zul je werken om de sprei klaar te krijgen, zonder dat Ma het merkt?" "Op Aal's kamertje, Aaltje wil ons altijd helpen." "Je kunt in elk geval beginnen."
De dag van gisteren ging heel rustig voorbij met les geven, naaien, en schrijven in mijn kamertje, dat er met vuur en licht bizonder gezellig uitziet. Ik hoorde een paar nieuwtjes, en werd aan den professor voorgesteld. Het schijnt dat Tina het kind is van een Fransche vrouw, die hier in de wachtkamer het fijne goed strijkt.
"O neen, ik zou veel liever een kamertje hebben zooals Liesje, met wit en blauw gebloemd katoen dat ziet er zoo beelderig uit." De oude barones haalde de schouders op en keerde zich om, want hare schoondochter trad binnen.
Hij werd, wat men wel eens zegt, een rechte werkezel, en als hij 's avonds thuis kwam, had hij altijd nog wat te doen; want het kleine kamertje waarin het eten gekookt werd, het was eigenlijk maar een hok, stond vol met potten waarin hij stekjes gestoken had.
Wij moesten boven ook alles in oogenschouw nemen. De bloedvlak in het kleine kamertje met haar verschrikkend verhaal vond ik niet: alleen was er ergens eene oude inktvlak op den vloer, die misschien aanleiding tot het verhaal gaf. Het spijt mij voor het romantische gedeelte van deze bladen, als dit de prozaïsche oplossing is. Mijnheer v.
Bouke nam den knaap op, zonder dat deze eenige beweging maakte. "Hoe is 't, stijfkop?" vervolgde de Baron: "zult gij om vergeving bidden? Niet? Welnu Bouke, breng hem dan maar weg, waar ik gezegd heb." Zonder te kikken liet Joan zich naar boven brengen en in een kamertje sluiten, 't welk zich onder 't torentje bevond, dat uit het dak oprees.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek