Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Beiden zagen hem onderzoekend aan. Indien ik in u Simonides den koopman, den Jood, mag begroeten, dan zij de vrede van den God onzes vaders Abraham met u en de uwen. Ik ben Simonides, van wien gij spreekt, van geboorte een Jood, antwoordde de man met een bijzonder klankrijke stem, en ik wensch u eveneens dien vrede toe, u tevens verzoekende mij te willen meedeelen met wien ik spreek.
Den afschrik van zijn stam zoo dicht bij zijn neus ruikende, terwijl de nar te gelijk zijn houten zwaard boven zijn hoofd zwaaide, week de Jood achteruit, gleed en viel den trap af, tot groot vermaak der toeschouwers, die in een luid gelach uitbarstten, waaraan Prins Jan en zijn gevolg hartelijk deel namen.
En zij, die dan het gelaat der cherubim mogen aanschouwen, zouden, al hebben zij ook de elpenbeenen Minerva gezien, als het mogelijk was den Jood de handen kussen, wiens genie zulk een kunstwerk ontwierp. De moeder was in hare opgewondenheid welsprekend geworden. Zij hield even stil om tot kalmte te komen. Gij zijt zoo goed, moeder, zeide Juda dankbaar.
»'t Is altijd lastig, als je met vrouwen te doen hebt,« zei de Jood, zijn knuppel neerleggend, »maar ze zijn slim en we kunnen ze bij ons werk niet missen. Charley, breng Oliver naar bed.« »Hij moet morgen zeker zijn beste kleeren niet aantrekken, is 't wel Fagin?« vroeg Charley Bates. »Natuurlijk niet,« antwoordde de Jood met denzelfden grijns, waarmee Charley de vraag deed.
»Nee, zelfs niet door mooie Toby Crackit,« antwoordde Sikes. »Hij zegt, dat hij al de lieve tijd, dat hij daar rondgeslenterd heeft, valsche bakkebaarden en een kanariegeel vest heeft aangehad, maar 't helpt allemaal niks.« »Hij had een knevel moeten nemen en een uniformbroek,« zei de Jood. »Dat heeft ie gedaan,« viel Sikes in, »en 't hielp net zoo min als 't andere.«
»En waarom,« zei Sikes met een woesten grijns naar zijn beminnelijken vriend, »waarom doe je zooveel moeite voor één melkmuil van een jongen, terwijl je weet, dat er elken nacht vijftig jongens om Common Garden zwerven, waar je maar uit te kiezen hebt?« »Omdat ik die niet gebruiken kan, beste jongen,« antwoordde de Jood met lichte verlegenheid, »ze zijn de moeite niet waard.
Buitendien geven de lieden van uw stam niets voor niet; er moet dus iets voor het gebruik betaald worden." De Jood kromp op zijn zadel inéén, als iemand die een aanval van koliek heeft; maar zijn beter gevoel zegevierde over de hem natuurlijke denkwijze. "Het kan mij niet schelen," zeide hij, "het kan mij niet schelen laat mij gaan!
»Voor zaken?« vroeg de Jood. »Voor zaken,« antwoordde Sikes. »Dus zeg, wat je te zeggen hebt.« »Over dat huis in Chertsey, Bill?« zei de Jood, zijn stoel naar voren schuivend, terwijl hij op zeer zachten toon sprak. »Ja? Wat heb je daarover te zeggen?« vroeg Sikes. »Je weet, wat ik zeggen wil, beste jongen,« zei de Jood. »Hij weet 't wel, is 't niet Nancy?«
Na een oogenblik in besluitelooze houding te hebben gewacht, als wist hij niet goed, wat te doen, keerde hij zich om, keek naar Oliver en riep hem bij zijn naam. Oliver antwoordde niet en had geheel den schijn te slapen. Toen de Jood op dit punt gerust gesteld was, liep hij zachtjes naar de deur en sloot haar.
Kortom Fagin,« zeide hij, »al ben je een Jood, je hebt nog nooit iemand zulke valstrikken gelegd als ik 't mijn broertje Oliver zal doen.« »Zijn broertje!« riep Rose uit. »Dat waren zijn woorden,« zei Nancy en keek onrustig om zich heen, zooals zij voortdurend gedaan had, sinds zij begon te spreken, want ze zag in verbeelding steeds Sikes achter haar staan. »En nog meer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek