Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Dirks Moeder was radeloos. Vader stak er echter zijne vuist in, duwde hem weer in de hoogte, en zette hem op, terwijl hij zeide: "Wat zal ik er aan doen? Hij is een bijzonder kind, dat is-ie." Toen ging hij naar de begrafenis. Dirk was ongeveer anderhalf jaar oud, toen hij begon te loopen en te praten.
't Is een bijzonder kind, dat is-ie." Daarna stapte hij, bedenkelijk zijn hoofd schuddende, naar den burgemeester, om het bijzondere kind te doen inschrijven onder den naam van Dirk. En daar hij zelf Jan Trom genoemd werd, zou zijn zoon later luisteren naar den naam van Dirk Trom. Dirk Trom was geen gewone jongen, dat toonde hij duidelijk.
Jantje is ook een bizonder kind, en dat is-ie." "Ik dacht wel, dat u dat zeggen zou," lachte Dik. Zevende Hoofdstuk. Hoe Jantje uit rijden ging, en bij slot van rekening een dwaze vertooning maakte. Wat reed Jantje heerlijk. Zijn bok stapte parmantig over den weg, met den kop fier opgeheven, en Jantje hield de leidsels in de eene en de zweep in de andere hand.
"Dollèf!... Dollèf!... Waar zit je?" "Hé, waar is-ie zoo in eens naar toe gegaan?" "D'r scheelt 'm toch niks?" "Hij is achter. Moe is bij 'm." Eventjes stilte. "Wat is d'r met Dolf, moe?" "Niks... Kom is even hier." Vader gaat ook naar buiten. Ze fluisteren in de gang. De meisjes kijken verwonderd. "Wat is d'r met Dolf, vader?" "Niks, niks, niks." "D'r is wel wat"...
Vader moest het bij zijne thuiskomst dadelijk van haar hooren; zij vertelde hem het voorval in kleuren en geuren. Trom hoorde haar hoogst ernstig aan, en toen het verhaal ten einde was, keek hij eenigen tijd peinzend voor zich, haalde zijn zakdoek voor den dag, stak hem dadelijk weer in den zak, en zeide: "'t Is een bijzonder kind, Griet, dat is-ie."
Toen trok hij hem voort naar huis, en riep tegen zijne vrouw: "Griet, 't is toch een bijzonder kind, dat is-ie." Dik werd uitgekleed en te bed gelegd. Dik werd met den dag ouder, dikker en ondeugender.
"O die ma!", lachte Amélie: "waar kun je 's nachts veiliger zitten dan òp 'n toren. En hij is veel dichter bij dan 'k dacht daar is-ie al!" Werklijk in 't duister werd de ruïne voor hun geoefende oogen zichtbaar. De zware, gebrokkelde muren donkerden omhoog en de toren, bijna gaaf, plompte z'n massief silhouet in den sterrenhemel.
Zijn vader hield ook veel van hem, maar de man sprak geen tien woorden op een dag en vond alles, wat Dik deed, heel mooi. Waarschuwden de menschen hem er soms al eens voor, dat het nooit goed met Dik zou afloopen, dan haalde hij de schouders slechts op, en zeide: "Och ja, wat zal ik er al aan doen; 't is een bijzonder kind, dat is-ie."
"Marie zou je 'r nog is an willen denken dat in de alkoof".... "Dood is-ie! Dood!.... Geen woord heeft-ie meer voor ons over gehad! Z'n eigen moeder! Z'n eigen vader! Waarom ben ik niet dood gegaan!".... "Ga nou naar het hotel terug, kind.... Het rijtuig wacht.... Je kunt hier niks meer doen. Hier is je mantel".... "Nee! Ik ga niet alléen.... Je mot meegaan!" "Ga vast vooruit.
Hij trok een poosje aan zijn bakkebaardjes en zei toen: "Ja, Dik, zie-je, ik heb het altoos wel gezegd: Jan is ook een bizonder kind, en dat is-ie." Veertiende Hoofdstuk. Besluit. 't Gebeurde werkelijk, zooals Flipsen voorspeld had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek