Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
"Ik heb altijd behoefte gehad, om iets dat mij treft hetzij dat van buitenaf tot mij komt, hetzij dat 't in mijn binnenste ineens opleeft neer te schrijven, weer te geven, in vorm te brengen." De dingen die mij treffen presenteeren zich onmiddellijk aan mij als roman of als tooneelstuk. Schrijven wordt dan een soort behoefte voor me.
Het bloeiende gelaat echter glimlachte en twee fijne muis-oogjes daarin wenkten vriendelijk: "welkom ... welkom...." De zware deur, die achter Johan met een eiken klop dicht kwam, sloot meer dan het somber gebouw: het docht hem dat de gansche wereld nu voor altijd was gesloten. De pater-poortier ging voor en leidde Johan Doxa in eene kleine spreekkamer, die ineens vol blauwig licht was.
Ik durf 't alleen niet nagaan, want als ik ineens weer vóor een lijk sta .... dan weet ik niet .... Ze hief radeloos hare schouders op; een zenuwtrek rimpelde in de hoeken van hare oogen en trok de tippen van hare lippen omlaag. Ze zwegen nu beiden een langen tijd, en weer kwam de groote stilte van het leêge huis wegen tot onder de welving van den hoogen haard.
Ze wilde zich in de Maria-congregatie laten opnemen, doch mevrouw Aubain praatte haar dit uit 't hoofd. Ineens was er iets heel buitengewoons: het huwelijk van Paul.
Toen kwam er inéens een vink, die, vóor haar onbewegelijkheid heen, wipte en tripte, wit, bruin, grijs, over den zonnigen grond, met zijn glad gestreken kopje haar bekijkend en in éens wegvliegend in een hoogen boom aan den weg.
Ze haatte de vreugde, die alomme was, het spel, dat ze niet verhinderen kon. Hoog en eenzaam zat ze. Doch plotseling geschiedde er iets buiten op straat. Er was kinderlachen geweest van den vroegen morgen en 't hield eensklaps op. Het vervloeide niet, het stierf niet weg ... het stiet aan tegen de stilte. Ja, inééns was het doodsstil, terwijl het zonnelicht bleef.
Go kwam soms voor 't raam, met roode wangen, de schouders ophalend; dan liep ze weer heen en weer, bedacht, of ze zich voorstellen moest, ze wist zijn naam ook niet, of dat ze maar ineens beginnen zou met 't verhaal, hoe alles zich had toegedragen; ze moest vooral opletten, dat Else 'm alles zei van de beenen en de kramp en het benauwde gevoel in haar maag soms. Om half vier werd er gebeld.
Terwijl de voorste scharen van het Frans leger dus de nederlaag hadden, stond de Seneschalk d'Artois met het tweede lichaam verder van het Vlaamse leger. Vermits de slagorde des vijands niet breed genoeg was om met zoveel scharen ineens bevochten te worden, was hij nog niet vooruitgekomen.
Het is onze Boulevard, maar verwijd; het is de Puerta del Sol van Madrid, maar vroolijker, het is, om het ineens te zeggen, een heerlijk plekje, waar alles bijna is, dat men voor een leven van vreugde in ledigheid noodig kan hebben.
En toen keek hij moe ineens ernstig aan en zei: »Toe moe, laten wij ze helpen.« »Ja, toe moe«, vleide Nel met haar liefste stemmetje. »Geef ons straks geld mee, dan zullen wij dat aan den meester geven.« »Nee, daar kan niets van komen«, zei moe. Over de gezichten van Jo en Nel gleed een schaduw; en d'r oogen werden een beetje vochtig. »Dwaze kinderen, vertrouw je nu je eigen moeder niet meer?«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek