Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Zoo ben ik dan weer een heelen tijd in de aannemerij gebleven, totdat ik ineens lust kreeg om een poos naar Holland te gaan. Natuurlijk kon ik Sina daarheen niet meênemen, mijn heele familie zou een onzedelijkheidsstuip hebben gekregen als ik met mijn bruine huishoudster was komen aanzetten.
Johan Doxa slenterde voort. Het docht hem ineens dat eene ongekende lustigheid zijn hart kwam vervullen met al de weelde van een geheimzinnig gevoel.
Ze zeiden geen woord. En de natte kussen lispelden stil en lang onder den koepelvormigen boom. Zij opende ineens hare groote, schoone oogen, en zag hem lui en groot-gelukkig aan, ze bezag hem lang, en dan, zonder één woord gezegd te hebben, gingen heur oogen voldaan weer langzaam toe. Die blik ontroerde Pallieter diep, zoodat hij 't water ervan in de oogen kreeg en een rillingsken over zijn lijf.
Je spreekt werkelijk, of we morgen gingen trouwen.... O toe, zeg me.... vind me niet.... nieuwsgierig.... Je hebt haar.... toch nog niet gevraagd...? Hij zag haar aan, steeds glimlachend, en schudde langzaam van neen. Denk dan goed er over na, zal je, laat je niet ineens meêsleepen.... Zij vlijde zich liefkoozend tegen hem aan, en haar oogen stonden vol tranen.
Weg was ineens al de pret, die hij zich van het middaguur voorgesteld had, als de beer althans dan nog niet vertrokken zou zijn. Daarvoor behoefde evenwel niet bijzonder veel vrees te bestaan, want ons dorp was te groot, om door een berenleider op een enkelen morgen »afgewerkt» te kunnen worden.
Hij schrikt bij het schielijk-veranderd uitzicht van deze dingen hoe groot worden ineens de koperen knoppen van de kist en hoe klaar-afgeteekend liggen daar moeders handen! Het lichtgespeel verschilt en moeders aangezicht is zoo plots uitgelengd tusschen de plooien van de licht-zijige netelvool.
Ja wel .... ja .... wel .... Sörge sprak ineens langzaam. Hij had het theekopje op het ronde schenkblad neergezet en lag nu lang-uit over de leuning van zijn stoel. De hooge randen van zijn boordje hinderden hem onder zijn kin en hij overvingerde nu de tipjes, ze even van mekaar wegdrukkend, lichtelijk. Hij kruiste toen zijne handen saam om zijn opgeheven knie en glimlachte vreemd.
Aller oogen rustten met bewondering op hen. Met trotsche gezichten liepen ze rond, omdat ze nu ineens zulke gewichtige personages geworden waren. Eindelijk was de dag van vertrek aangebroken. Vroeg in den morgen zette de kleine stoet zich in beweging. De heele bevolking van Tapang met Petinggi aan het hoofd deed hen uitgeleide. Vooraan liep de Dajak, die den weg zou wijzen.
Wèl had zij 's nachts, als ze maar niet slapen kôn, aldoor maar met verschrikkelijk veel verdriet aan hem liggen denken. Wèl was ze, onder het zingen ineens gaan huilen en had zij zoo bleek gezien, dat vader zich bezorgd had gemaakt aan het eten 's middags. Ja, wél lang had zij gewacht ...
Ineens draaide de zieke zich giftig om. "Waar bemoei jij je mee? Wie vraagt je wat?" Even aarzelde Eleazar. "'k Hei 't recht me met je te bemoeien, Poddy omdat omdat 'k van Rebecca hou".... Poddy's drift zakte. Strak keek-ie z'n dochter en den jongen man aan. 't Scheen moeilijk in 'm door te dringen. Langzaam glee-ie in rust, z'n handen ontspanden, z'n oogen knipten toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek