Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Een anderen keer zat hij te huilen zonder de minste stoornis te veroorzaken met de tranen stroomend langs zijn gezicht en een zenuwachtig snikken in zijn keel. Dan weêr grijnsde hij voor zichzelf als een idioot en trok gezichten. Meer dan eens werd hij de kerk uitgestuurd naar zijn cel, en natuurlijk kreeg hij voortdurend straf.
Hare bruske stem had tegenwoordig vaak iets zachts, als zij haar eenig kind toesprak. Hoû je van moes? vroeg zij liefkoozend. Ja. Omhels me dan eens. Hij sloeg zijne armpjes om haar hals. Geef me nu een zoen. Steeds met zijn idioot glimlachje, kuste hij haar. Maatje is nooit stout, niet waar? vroeg Betsy. Neen. Wil je zoo bij moes blijven liggen? Ja.
Als hij niet vrijgesproken werd, zou hij toch waarschijnlijk geen andere straf kunnen krijgen, dan als vagebond en heler, en dan zou natuurlijk zijn mond voor altijd zoo volkomen gesloten zijn, dat hij wat ons betreft, evengoed doofstom, blind en idioot kon zijn.«
"Colline is een idioot!" riep Marcel uit en gaf een heftigen vuistslag op tafel, die geen kleine beroering onder de borden veroorzaakte, "Colline heeft niet het minste begrip van gevoelszaken; op dat gebied is hij te eenenmale onbevoegd; in plaats van een hart heeft hij een oud, beschimmeld boek!"
Van uur tot uur, van dag tot dag werd dat beeld ouder. Het kon de afzichtelijkheid van zonden ontloopen, maar de afzichtelijkheid van ouderdom niet. De wangen zouden hol en slap worden. Gele hanepooten zouden kruipen om de fletse oogen. Het haar zoû zijn glans verliezen, de mond invallen, openhangen, idioot of grof worden, zooals de monden van oude menschen.
Een wilde davering van gedachten door zijn warmen kop nu: Dat zij nog vrij was, volstrekt nog niet getrouwd, dat het allemaal nog anders worden kon ... en hij ... hij ... hij!... Hij kon haar schaken!... o! al moest hij er een moord voor doen!... Maar ... zou hij eigenlijk niet kunnen beduiden aan zijn broer, aan dien Louis, dat het niet kon, eenvoudig-weg niet kón, dat hij, Louis, en zij?... Neen, neen, neen, dat kón toch niet, dat kón toch niet!... Het was bespottelijk, te razend onzinnig dat iemand het zou kunnen denken ... Louis en zij!... 't Was idioot!... Onmogelijk dat een mensch 't zich voor kon stellen!... Ze speelden maar comedie, allemaal, al die familie en al die andere menschen met hun grijnzende gezichten.... Comedie!... Comedie!... De werkelijkheid zou komen, de groote eenvoudige waarheid zou er in-eens zijn ... en zij, zijn Annie, zou met hem gaan, weg, naar Brabant, naar de bosschen en de hei, zij zouden samen-zijn onder den hoogen, wijden hemel..., en nooit meer denken, dan misschien met een koelen glimlach, aan die potsenmakerij, hier ... narrenvertooning!... vasten-avond-grap!... wat was het?...
»Was er niemand bij?« vroeg Monks op denzelfden hollen fluistertoon, »geen zieke schooier of idioot in een ander bed? Niemand, die 't hooren kon en bij mogelijkheid verstaan?« »Geen ziel,« antwoordde de vrouw, »wij waren alleen. Ik alleen stond bij haar, toen de dood kwam.« »Goed,« zei Monks en keek haar opmerkzaam aan. »Ga voort.«
Een smerig hemdje dekte halverwege den romp, die mager als een geraamte door de scheuren kwam; de stokachtige beenen, verlamd en kruiselings over elkander gegroeid, waren door het schuiven bedekt met een laag wit stof. «Es tonto," zei de jonge vrouw met een lage stem, «es tonto!" Tonto = gek, idioot, ook gebruikt in den zin van domkop.
In het huis van den oom, waar Rudy nu woonde, zagen de menschen er, Goddank! uit, zooals hij ze gewoon was te zien; hier was slechts een enkele kroplijder, een arme idioot, een van die beklagenswaardige schepselen, die in hun verlatenheid in het kanton Walliserland altijd van huis tot huis gaan en in iedere familie een paar maanden blijven; de arme Saperli was juist hier, toen Rudy aankwam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek