Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
En als je weggaat, zal alles weer anders worden." Het vrouwtje liet Ida eerst wat tot bedaren komen. Toen trok ze haar naast zich op een' stoel, sloeg den arm om haar heen en zei: "Kom, lieve kind, niet al te bedroefd zijn. Je kunt toch altijd van me blijven houden, al ben ik ook niet meer bij je en ook aan me blijven denken. Wat ik je geleerd heb, dat blijft ook, dat vergeet je nooit weer.
Ja, zoo denk jullie er over; maar er was eens een meisje, Ida heette ze, dat er heel anders over dacht. Dat ongelukkige kind kon 's morgens, als ze op zou staan, nooit hare kousen vinden. Gezocht op den stoel vóór 't bed, in 't bed, rechts, links, aan 't hoofdeneind, aan 't voeteneind, onder de dekens alles onderst boven gehaald.
Kijk, zóó: plat en geen enkel stuk mag er neuswijs buiten de andere komen uitsteken. Ziezoo, dat is voor de onderste plank. Leg het er maar op knap je zult het wel leeren. Dit voor de volgende plank. Weer een hooger. Komaan, we schieten al mooi op. Nu de twee bovenste nog." Ida keek met een' zucht naar den rommel, die nu op de tafel kwam. Ze wist wezenlijk niet, waarmee te beginnen.
In 't begin deed Ida alles, wat het vrouwtje van haar wilde, omdat ze heel veel van het vrouwtje hield en haar zoo graag een plezier wou doen, en ook wel omdat ze zich een beetje voor haar schaamde. Maar langzamerhand werd dat anders. Toen begon Ida het zelf prettig te vinden, dat alles om haar heen zoo ordelijk en netjes was. Wat leek het veel aardiger en vriendelijker.
In 1847 heeft de welbekende reizigster, mevrouw Ida Pfeiffer, niettemin dien tocht gewaagd. Op de hoogte van Papeari wordt de grond eenigszins moerassig, dan weder bergachtig; een prachtige, met bosschen van oranjeboomen omzoomde weg voert naar Tavarao. De omstreken van Tavarao zijn weinig bevolkt.
»Je Hollandsche juffrouw zou zeker zeggen: »Ida, Ida, je moest zeggen: Dunkt het u ook niet? En is dat nette taal doodgaan?«« vroeg Gustaaf, die zijn courant neergelegd had. »Guus! ik ben hier niet in de leerkamer, gelukkig niet! Die Hollandsche lessen zijn wel de prettigste; maar onmogelijk kan ik altijd op mijn woorden letten.«
"Gekheid, als hij er gisteren gelegen heeft, moet hij er nu nog zijn. Zoek nog eens goed." Ida aan 't scharrelen in de beide vakken, in de tasch, alles overhoop gehaald. Dan met veel drukte op en onder de voetplank gezocht. Daar ligt hij; maar de bank moet verzet. Alle meisjes kijken om. Die het dichtst bij zitten, kunnen heelemaal niet werken.
Nogmaals hoera! en hoezee! Leve 't Prinsesje; en 4 aan 4 trekken ze de Nieuwe Kerk weer in, even ordelijk als ze er uitgemarcheerd waren. Alle kinderen ontvingen een portret van het Koninklijk Gezin, opzettelijk vervaardigd voor deze gelegenheid. »Jammer dat wij niet schoolgaan! hè Ida en Lize?
Sprong ergens een knoop of haakje af, brak er een band, kwam er een scheurtje of gaatje, dan zei 't vrouwtje: "'t Is raar, maar de vingers kriebelen mij al weer: ze rusten niet, eer ze naald en draad te pakken hebben. Dat gaat jou zeker ook zoo, is 't niet?" Wat kon Ida anders doen dan gauw de naaidoos halen en aan 't werk gaan!
Ze miste wat, maar ze had geen oogenblik tijd meer: 't was toch al zoo laat. Ja, Ida was te laat. Ze werd beknord door de juffrouw, ze moest schoolblijven, om 't verzuimde weer in te halen. Wil je weten, hoe het ging onder de lessen? "Ida," vraagt de juffrouw, "waarom begin je niet te schrijven?" Juffrouw, mijn pennenhouder is weg! En gisteren lag hij er nog, toen lag hij hier in mijn vak."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek