Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 oktober 2025
Kapitein Hod deed nu eenige schreden voorwaarts met den vinger aan den trekker van zijn karabijn en spande zich in om met den blik tot in het achterste gedeelte van den val door te dringen. Eindelijk was de balk geheel opgelicht en stroomde het licht door de opening naar binnen.
»Eindelijk!" riep Hod uit, »als »monsieur" Parazard nu niet tevreden is, mag hij zich met zijn hoofd vooruit in zijn ketel storten!" »Maar, is 't wel wild, dat gegeten wordt?" vroeg ik. »Wel zeker.... bij gebrek aan wat anders!" antwoordde de kapitein. »Zeer gelukkig heeft niemand u gezien, mijnheer Maucler!" zei Goûmi. »Welk kwaad heb ik dan gedaan?"
»Met een weinig geduld," zei kapitein Hod, »zou onze trein tot de hoogste toppen der Himalaya stijgen!" »Toch vooral geen al te grootsche verwachtingen, kapitein," antwoordde de ingenieur. »Hij zou het werkelijk doen, Banks!"
»Vandaag al," antwoordde kapitein Hod. »We zullen beginnen met het terrein te verkennen, en de onderste streek gaan doorzoeken tot de bosschen van Tarryani. Als de tijgers die streek maar niet verlaten hebben!" »Waarom zou je dat denken?..." »En, mijn slechte veine?" »Slechte veine!... in de Himalaya!..." antwoordde de ingenieur. »Is dat mogelijk!" »Nu, we zullen zien!
Den volgenden dag, 31 Mei, begaven wij ons in den vroegen morgen op weg. »Eindelijk," riep kapitein Hod uit, »is het dan toch uit met al die steden, die me mooi beginnen te vervelen!" »Ja, 't is gedaan, Hod," antwoordde Banks, »en nu gaan we rechtstreeks op weg naar het noorden, om bijna in rechte lijn den voet van het Himalaya-gebergte te bereiken."
Nauwelijks verscheen de zon boven den oostelijken horizont, of zij veranderde oogenblikkelijk het spel der straalbreking. De burchten zakten met de heuvels ineen, die zich in vlakten veranderden. »Welnu, de luchtspiegeling is verdwenen," zei Banks, »en met haar de dichterlijke geestdrift van kapitein Hod, maar weet je nu wel, mijne vrienden, wat dit natuurverschijnsel voorspelt?"
»Goed, maar je zult niet alleen gaan!" antwoordde de ingenieur, zich tot ons wendende. »We vergezellen je, Munro!" »Ja, ja, kolonel!" riep kapitein Hod uit. »We laten u niet zonder ons vertrekken! In plaats van op wilde beesten te jagen, zullen we op schurken jagen!" »Kolonel Munro," liet ik er op volgen, »u zult me toestaan me bij den kapitein en uwe vrienden te voegen!"
»Dat brengt me volstrekt niet in verlegenheid," antwoordde de ingenieur en 'k moet zeggen, dat Maucler volkomen gelijk heeft." »Als dat dan zoo is," riep kapitein Hod uit, »waarom maak je dan spoorwegen?" »Om u, als u haast hebt, kapitein, instaat te stellen u binnen zestig uren van Calcutta naar Bombay te begeven." »'k Heb nooit haast!"
Kapitein Hod, een leerling uit de harde school van Indië, een der voortreffelijke leden van de Club van Madras, roodblond van haren en baard, was niet ouder dan dertig jaren. Ofschoon hij tot het koninklijke leger behoorde, zou men hem voor een officier der inlandsche armee gehouden hebben, zoo had hij zich gedurende zijn verblijf op het schiereiland »geïndianiseerd."
En, ge weet het, mijne vrienden, aan bosschen is geen gebrek op het Indische schiereiland en het hout is er het eigendom van iedereen. »Goed gesproken!" riep kapitein Hod uit. »Hoera voor het stoompaard!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek