Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
De dageraad vertoonde zich nauwelijks aan den hemel, toen de stem van James Hilton weerklonk, die zijne makkers smeekte hem te hulp te komen, en aldus een nieuw onheil aankondigde. James Hilton had zich geheel gekleed op het voorgedeelte van den wagen te slapen gelegd. Thans verried zijne stem den vreeselijksten angst, terwijl hij geene beweging durfde maken.
De broek van James Hilton vertoonde een snee van nauwelijks zes centimeters, en de huid van den Amerikaan was niet geraakt. Eene afschuwelijke omstandigheid, die Cyprianus diep verontwaardigde, was dat James Hilton er zelfs niet aan scheen te denken om zijn redder te bedanken. Nu hij uit den knel was, vond hij zijne tusschenkomst heel natuurlijk.
Nadat die beslissing genomen en het middagmaal zoo haastig mogelijk verorberd was, kroop ieder onder de huif van den wagen, behalve James Hilton, die de wacht had, en derhalve dien nacht bij het vuur moest waken. Hij had zoo omstreeks twee uren in de eenzaamheid doorgebracht, en hij begon reeds in te dutten, toen hij zich zachtkens tegen den elleboog voelde stooten.
Het algemeene belang noodzaakte gebiedend om die oordeelkundig uit te kiezen en aan te schaffen. Die taak nam James Hilton op zich, en hij voerde ze naar wensch uit. Maar zoo werd niet te werk gegaan met al hetgeen aan ieders individueel initiatief werd overgelaten, bij voorbeeld bij den aankoop van een paard.
Welnu, brengt mij den dief met mijn diamant terug" hij zei thans reeds "mijn diamant" "en op de eer van een Watkins, hij die mij den steen terugbrengt, zal mijne dochter krijgen!" "Aangenomen!" riep James Hilton. "Ik doe meê!" verklaarde Friedel. "Wie zou niet trachten een zoo kostbaren prijs te winnen!" mompelde Hannibal Pantalucci met een akeligen grijnslach om de lippen.
Friedel wilde van de gelegenheid gebruik maken om een vischzootje in die rivier te vangen. Hij zette dat plan, in weerwil van de waarschuwingen van James Hilton, stijfhoofdig door. "Dat is zeer ongezond, kameraad," zeide deze. "Ik waarschuw u. In het Bosch-Veld moet men na zonsondergang noch langs de rivieroevers verwijlen, noch...." "Kom, kom!
"Waarom zou dat niet waar zijn?" antwoordde de genoemde. "Vergun mij dan u te zeggen, dat het mij onuitsprekelijk veel genoegen doet, kennis met u te maken." Dit zeggende stak hij den jager de hand toe, en keek meteen vluchtig Hilton aan met een blik, die aan dezen duidelijk te kennen gaf: "Toon ook, dat gij blijde zijt, want nu zijn wij geborgen.
Met de eene helft wilde hij in de streek van La Veta over de Rocky Mountains gaan, en de andere helft zou de richting naar Morriso en Georgetown nemen, om van daar het gebergte over te komen. Daar Knox en Hilton mannen van ondervinding waren, moesten die de tweede afdeeling commandeeren, een opdracht die zij gaarne op zich genomen hadden.
Men trok nog gedurende vijf en twintig of dertig minuten voort, en niemand dacht meer aan leeuwen, toen James Hilton eensklaps uitriep: "Heeren, kijkt toch dat mierennest, hetwelk daar ter rechterzijde wordt ontwaard!" "Wat is daaraan te zien?" vroeg Friedel. "Sedert twee of drie dagen zien wij niets anders."
Toen Cyprianus te huis kwam, vond hij daar Li en Bardik. Die jonge Kaffer had zich, sedert hij bij den Franschman in dienst getreden was, zeer ijverig betoond. De Chinees stond met hem op den deurdrempel te babbelen. De jonge ingenieur deelde hen mede, dat hij ging vertrekken in gezelschap van Friedel, van James Hilton en van Hannibal Pantalucci, om jacht op Makatit te maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek