Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
En hier heb ik goed voor japonnen en zakdoeken voor de meiden; de oude Anna-Marie mocht eigenlijk wel wat meer hebben. HELMER. En wat zit er in dat pakje daar? Neen, Torwald, dat mag je niet zien vóór van avond! HELMER. Zoo, zoo. Maar vertel me nu eens, jij kleine verspilster, wat zou je nu zelf graag hebben? NORA. O, ik? Ik geef eigenlijk nergens om. HELMER. Jawel, dat doe je wel.
Ik kan niet den nacht overblijven in de kamers van een vreemden man. HELMER. Maar kunnen wij hier dan niet samen wonen als broer en zuster...? Je weet heel goed dat dat niet lang zou duren.... Vaarwel, Torwald. Ik wil de kinderen niet meer zien. Ik weet dat ze in betere handen zijn dan bij mij. Zóó als ik nu ben, kan ik niets voor hen zijn. HELMER. Maar later, Nora ... later...?
NORA. Zoo? Was hij vroolijk? Ik heb hem niet gesproken. Hm ... het is toch maar heerlijk om weer bij je eigen thuis te komen ... om heel alleen met jou te zijn ... o jij verrukkelijk, heerlijk jong vrouwtje. NORA. Kijk mij niet zoo aan, Torwald! HELMER. Mag ik niet kijken naar het liefste wat ik heb? Naar al die heerlijkheid die van mij is, van mij alleen, heelemaal en uitsluitend van mij.
HELMER. En ik wou je niet graag anders hebben dan je bent, net zooals je bent, mijn lief klein zangvogeltje. Maar hoor eens eventjes; ik bedenk me daar wat. Je ziet er zoo ... zoo ... hoe zal ik het noemen ... zoo verdacht uit vandaag.... NORA. Ik? HELMER. Ja. Kijk mij eens goed aan? En dan? Heeft mijn lekkerbekje vandaag niet gesnoept toen ze in de stad was? NORA. Welneen, hoe kom je er bij!
Maar weet je nog niet wat je dan zelf zijn zult? RANK. Jawel, beste kerel, dat heb ik met mezelf al uitgemaakt. HELMER. Wat dan? RANK. Op de volgende gemaskerden partij zal ik onzichtbaar zijn. HELMER. Dat is een komieke inval! RANK. Er bestaat ergens iets als een groote zwarte hoed ... heb je nooit gehoord van een onzichtbaar-makende hoed?
NORA. Mag ik je even voorstellen: dat is Kristine die in de stad gekomen is. HELMER. Kristine?... Pardon, ik weet niet goed.... NORA. Mevrouw Linde, Torwald-lief; mevrouw Kristine Linde. HELMER. Ach zoo. Vermoedelijk een vriendin van mijn vrouw uit haar kindertijd? MEVR. LINDE. Ja, wij hebben elkaar vroeger gekend.
Jij hebt het alleen prettig gevonden om op mij verliefd te zijn. HELMER. Maar Nora, wat zijn dat voor woorden. NORA. Ja, het is toch zoo, Torwald. Toen ik thuis was bij Papa, vertelde hij mij hoe hij over de dingen dacht, en dan vond ik dat alles ook zoo; of, als ik er anders over dacht, verborg ik het maar, want dat zou hij niet prettig gevonden hebben.
Aha! daar zijn ze. Neen, neen, neen; niet naar binnen! Ik wil weer naar boven. Ik wil nog niet zoo vroeg weggaan. HELMER. Maar liefste Nora.... NORA. Hè toe, Torwald, ik bid je, ik smeek je, nog maar één enkel uurtje! HELMER. Geen minuut langer, mijn lieve Nora. Je weet dat was de afspraak. MEVR. LINDE. Goeden avond. NORA. Kristine! HELMER. Wat, mevrouw, is u nog zoo laat hier?
HELMER. Stel je maar eens voor hoe zoo iemand, met zoo iets op zijn geweten, moet liegen en huichelen en naar alle kanten comedie spelen, altijd een masker dragen, zelfs voor die hem het naast zijn, ja zelfs voor zijn vrouw en kinderen. En voor de kinderen is dat juist het vreeselijkst, Nora. NORA. Waarom?
HELMER. Hier; ga terstond naar beneden met dezen brief. Hou een besteller aan en laat die hem bezorgen. Maar gauw. Het adres staat er op. Wacht, hier is geld. DIENSTMEISJE. Best mijnheer. Zie zoo, mevrouwtje dwingeland. Torwald ... wat was dat voor een brief? HELMER. Krogstad's ontslag. NORA. Herroep dat, Torwald! het is nog tijd. O Torwald, herroep dat!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek