Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Hè foei! wil je wel eens niet zulke akelige dingen zeggen. HELMER. Jawel maar, stèl nu eens dat zoo iets gebeurde ... wat dan? NORA. Als er zoo iets vreeselijks gebeurde, zou het mij totaal onverschillig zijn of ik schulden had of niet. HELMER. Goed ... maar de menschen van wie ik het geleend had? NORA. Die? wat gaan die mij aan! Dat zijn toch maar vreemden. HELMER. Nora! Nora!
Beloof je mij dat Torwald? HELMER. Daar kan je vast op rekenen. NORA. Je moet je noch vandaag noch morgen, met iets anders bemoeien dan met mij; je moet geen brief open maken ... zelfs de brievenbus niet.... HELMER. Ah ... dat is nog de angst voor dien kerel.... NORA. O ja ... dat ook. HELMER. Nora, ik zie het aan je gezicht, er ligt al een brief van hem.
Ik geloof zeker dat zij het zoover gebracht zouden hebben dat hij zijn ontslag kreeg, als de Regeering jou niet gezonden had om die zaak te onderzoeken, en als jij niet zoo welwillend en hulpvaardig voor hem was geweest. HELMER. Mijn kleine Nora, er is een aanmerkelijk verschil tusschen je vader en mij. Je vader was als ambtenaar niet onaantastbaar.
In die groote keten ziet men weinig hooge toppen, en de meeste verheffingen hebben den vorm van koepels. De mooiste is de Helmer Hansen, een kolossale ijskoepel. Hij moet ons tot gids dienen op den terugweg. Hoogte van het kamp, 2610 meter. We gaan dien avond weer het terrein verkennen. Altijd nog weer spleten en altijd daartusschen weer verijsde toppen. In elk geval gaan we verder.
NORA. Ja, Torwald, ja, je moet me mijn zin geven; je moet Krogstad zijn betrekking bij de Bank laten behouden. HELMER. Mijn lieve Nora, zijn betrekking is bestemd voor mevrouw Linde. NORA. Ja, dat is vreeselijk lief van je; maar dan kan je toch wel een anderen klerk wegsturen in plaats van Krogstad. HELMER. Dat is nu toch een ongelooflijke doordrijverij!
Noem nu eens iets voor mijn beurs beschikbaars dat je erg graag zoudt willen hebben. NORA. Neen, ik weet 't heusch niet. Ja toch ... hoor eens, Torwald.... HELMER. Ja? Als je me dan volstrekt iets geven wilt, dan zou je ... zou je.... HELMER. Nou dan ... voor den dag er mee!... Dan zou je mij geld kunnen geven, Torwald.
HELMER. Wat is dat? Weet je wat er in dezen brief staat? NORA. Ja, ik weet het. Laat mij gaan! Laat mij er uit! Waar wil je heen? NORA (tracht zich los te rukken). Je m
HELMER. Dat komt meestal van de moeders; maar ook van de vaders kunnen zij het natuurlijk overerven; dat weet ieder jurist. En toch heeft die Krogstad jarenlang thuis zijn eigen kinderen vergiftigd met leugens en comediespel; daarom noem ik hem moreel verworden. Daarom moet mijn kleine lieve Nora mij beloven niet meer voor hem te pleiten. Je hand er op. Nou, wat is dat nu? Geef mij je hand!
Toch gaat alles goed, en op 1 Januari bereiken we den Duivelsgletscher met zijn vele séracs en hooge ijsgolven; maar dezen keer gaat het veel gemakkelijker dan in het heengaan, want door een gelukkig toeval zijn we erover gekomen op een gemakkelijker plaats en op 2 Januari zijn we veilig en wel voorbij de lastige hoogten op een mooie vlakte. Daar is ook de berg Helmer Hansen!
Jawel hij is thuis. Is dat mijn leeuwerikje dat daar zingt? Ja! HELMER. Is dat mijn eekhorentje dat daar rondtrippelt? NORA. Ja-a! HELMER. Wanneer is het eekhorentje thuis gekomen? NORA. Daar net pas. Kom eens hier, Torwald, kom eens kijken wat ik gekocht heb. HELMER. Stil, even wachten! Gekocht zeg je? Dat allemaal? Is mijn verspilstertje weer eens aan 't geld verdoen geweest?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek