Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
"Hanna zal ons wel zeggen wat we doen moeten; en we zullen zorgen, dat alles netjes in orde is, tegen dat jullie thuis komt," voegde Bets er bij, terwijl ze zonder uitstel theedoek en afwaschbakje kreeg. "Ik vind verdriet eigenlijk wel interessant," zei Amy, die met een peinzend gezicht een hapje suiker nam.
Ze was een huishoudelijk schepseltje en hielp Hanna het huis netjes en gezellig houden voor de werkende leden van het gezin, zonder ooit eenige andere belooning te wenschen dan de liefde der haren. De dagen waren lang en stil voor haar, maar werden niet eenzaam of in ledigheid doorgebracht, want haar kleine wereld was bevolkt met denkbeeldige vrienden en ze was van nature een werkzaam bijtje.
Maar Hanna wil de koningin niet offeren om eigen naam te redden. En als haar broeder en de koningin, die haar incognito bezocht, er op aandringen dat ze voor eigen goeden naam zal zorgen, weigert ze met gloed.
"Hoor!" riep Jo, opspringend. Ja, daar klonk een geluid van paardenbellen beneden voor de deur, een kreet van Hanna en Laurie's stem, die op een vroolijken fluistertoon zei: "Meisjes, ze is er! Ze is er!" Terwijl dit alles thuis voorviel, had Amy een moeilijken tijd bij Tante March.
Hanna heeft thans met haar ezelkarretje, door de straten der stad den terugtocht naar De Schebbelaar aangenomen, en een traan komt haar in de oogen nu zij de vreeselijk groote doos vol pepermuntjes beziet, die de goeje dokter haar nog heeft opgedrongen en die ze nu onder 't rijden tegen 't verliezen waarborgt, door er haar neusdoek om te winden en ze dan in den zak te steken.
"Ze ligt nu een poosje op Moeders bed en voelt zich wat beter. De dood van dat kindje heeft haar erg getroffen, maar verder geloof ik dat het gevatte kou is. Hanna zegt ook dat zij het denkt, maar ze kijkt ongerust, en dat maakt me zenuwachtig," antwoordde Meta. "Wat is de wereld toch een jammerdal," zuchtte Jo, met een wanhopig gebaar haar kuif opstrijkend.
O, de rust in den schoot der wateren is verkieslijk boven de verlenging van zulken angst! en "de barmhartigheden des Heeren gaan over alle Zijne werken!" op het vuur en in den vloed, voor altijd en eeuwigheid, dat staat tot onze vertroosting geschreven. Vertroosting? Ach, hunne betrekkingen, ach, mijne Hanna!
"Aan mijn liefste vriendinnetje, Kitty Bryant, schenk ik mijn blauwen boezelaar en mijn ringetje van gouddraad met een kus. "Aan Hanna geef ik de hoedendoos, die zij zoo graag wou hebben en al het verstelwerk dat ik nalaat, hopende dat ze mijner er bij zal gedenken.
Het was maar een kleinigheid, maar het trof de meisjes in het diepst van haar ziel, en in spijt van al hun moedige voornemens, barstten ze allen in snikken uit. Hanna was zoo verstandig ze maar eerst te laten uitschreien; en toen de bui scheen op te klaren, kwam ze te hulp, gewapend met een koffiekan.
Niemand begreep, waar de tijd bleef, want Hanna wist de kinderen zeer behendig nog al bijtijds uit de kamer te lokken; ze knikkebolden dan ook als twee roode papavers, en mijnheer Laurence ging naar huis om uit te rusten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek