Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Die met hem zal vechten, moet hem aanzien en is dan verloren. Men kan dus geen gewonen strijd van man tegen man tegen hem opnemen, men moet hem van achteren aanvallen en zoo dooden; er vooral voor zorgende dat zijn oog niet op ons valt. Dus komt er van ons mooie plan niets? vroeg Murad Habulam. Maar ik raad dat niemand aan, want dan zou het oog van den vreemde toch op hem rusten en hem verderven.
De woede van Habulam scheen door mijn zwijgen nog grimmiger te worden, want voor ons heen en weer loopende, brulde hij bedreigingen, wier volvoering, ons volkomen zou hebben vernietigd. Toen wij bij de bekende deur waren en Halef die wilde openen, ging Habulam er voor staan, en schreeuwde bevelend: Hier komt niemand binnen! Ik verbied het u! Gij! vroeg Halef. Mensch, zijt ge dol?
Waar stonden hun paarden? Als gij er mij heenbrengt, wil ik trachten uw ontslag te verkrijgen. Dan doe ik het graag. Op dat oogenblik kwam Habulam met zijn twee begeleiders terug, Omar droeg papier, inkt en pennen. Halef kwam met een zak en zeide: Hier zijn de duizend piasters, Sihdi. Ik heb ze nauwkeurig geteld. Ik stak den zak bij mij. Habulam was naar Janik en Anka gestrompeld.
Vergeet nu mijn waarschuwing niet! Ik ga, goeden nacht! Hij stak het mes weer bij zich, verwijderde de garven en kroop door de opening naar buiten. Op een wenk van Habulam volgde Humun, de knecht, hem voorzichtig na. Toen deze eenige oogenblikken later terugkwam, berichtte hij, dat de Miridiet zich inderdaad verwijderd had. Hem heeft Allah het verstand ontnomen! morde Barud el Amusat.
Murad Habulam en de zijnen stonden van schrik verstomd, onbeweeglijk en zonder geluid. Suef lag onder mij. Mijn knieën hield ik dwars op zijn schouders en zijn hoofd drukte ik achterover. Het afgeschoten pistool, dat gelukkig eenloops was, hield hij nog in de hand en in zijn rechter het mes.
Leg het dan maar slim aan! bromde de oude Mubarek. Er mag geen spoor van die vervloekte kerels overblijven. Natuurlijk! Ze moeten in stukjes gehakt en in den grooten vischvijver van Habulam gegooid worden, tot spijs voor de snoeken, stelde een ander voor. En dan mag ik de snoeken opeten, dank je wel, zei Hambulam, met den grootsten afschuw. Noodig is het niet. Gij kunt de visch ook verkoopen.
De oude vertrok daarbij geen spier. Hij moest zeer sterke zenuwen hebben, anders had hij de pijn niet kunnen doorstaan. Allah, Allah, wat heeft die vreemde u toegetakeld! zeide Habulam. Die arm wordt nooit weer wat hij geweest is. Daarvoor zal hij tien dooden sterven. Is hij dan zóó gemakkelijk in den strik geloopen?
Janik mag zoo gaan staan, dat hij niet te zien is. Janik ging achter de deur staan, en toen vertelde ik, wat ik gezien en gehoord had. Daarbij zorgde ik, dat men aan mijn houding en gebaren niet kon zien, over wat belangrijk onderwerp het gesprek liep. Als Habulam en Humun ons nu bespiedden, moesten zij denken dat wij over de meest onverschillige dingen spraken.
Kom er terstond uit! beval de buitenstaande. En Janik, beest, jij ook daar binnen! Wat heb jelui naar den tuin te sluipen! Er uit, alle twee! De zweep zal je leeren gehoorzaam te zijn. Murad Habulam, antwoordde ik, zoudt gij zoo vriendelijk willen zijn, binnen te komen? Om me van uw boozen blik te laten verderven? Dank je wel!
De gewaande kleermaker had zich omgekeerd, toen hij den naam hoorde, en Janik scherp aangezien. Op de vraag van Habulam barstte hij in lachen uit, en antwoordde: Neen maar! Die is prachtig! Laten zij er heengaan en hem zoeken. Ik zou er wel eens bij willen zijn, om te zien, wat voor gezichten zij trokken, als zij den aanvoerder daar vonden. Deze houding verraste mij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek