Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Francis lachte luid. "Grootpapa, die op eens belangstelling toont in het lot van zes jonge meisjes tegelijk, dat's nogal sterk!" "Spot niet, kind!" gromde hij, en hervatte met zekeren ernst tot mij: "ik bedoel de zes freules d'Hermaele, die zusters uwer moeder."
"Help me liever tegen hem, grootpapa; ik houd het niet uit." "Dat's te bescheiden, dat meen je niet!" "Foei! je maakt het te erg; ik ga heen...." "Kom niet te gauw terug!" "Waarom niet?" "Omdat we 't dan te spoedig eens zouden zijn." Lachend verwijdert zich het meisje, en Tournel klopt Dorus op den schouder, terwijl hij zegt: "Je hebt er goed slag van om te plagen.
"Zie je, Augusta, dat doet me genoegen, als ik zoo iets lees. Die jongen is dankbaar en hartelijk; ik verlang er zeer naar om hem weer te zien," zegt de heer Tournel, die in zijn huiskamer zit en een brief van Dorus hardop voorleest. "Schrijft hij niet, of hij spoedig komt, grootpapa?" vraagt het meisje, dat, met eenig borduurwerk bezig, bij 't venster plaats heeft genomen en aandachtig luistert.
"Wel grootpapa; wij mogen de arme dieren wel dankbaar zijn dat zij die moeite nemen, want het leeft daarbinnen van de ratten en muizen," zei Francis gevat, maar al redde zij zich door eene aardigheid, wij waren op een gevaarlijk terrein geraakt, en 't was maar gelukkig dat wij de Werve opreden en al terstond door Rolf werden ontvangen met het bericht dat kapitein Willibald reeds was gearriveerd.
"Gij ziet het, jonker!" sprak de generaal wat verdrietelijk met gefronste wenkbrauw, "met zóó te spreken hebt gij mijne kleindochter in haar zwak getast. Zij droomt van onafhankelijkheid; het is hare illusie niets of niemand noodig te hebben." "Niet mijne illusie, grootpapa!
Als grootpapa maar geen spaak in het wiel steekt, dacht ik met zekere bezorgdheid, want deze was nu van zijne zending naar de residentie teruggekeerd, gelukkig voor mij zonder Rolf; eene rilling overliep mij als ik er aan dacht, dat deze mij als "majoor" zoude aanspreken en behandelen in het bijzijn van lord William.
Terwijl Bets dien avond in den schemer voor grootvader Laurence speelde, stond "Teddy" in de schaduw voor het gordijn naar "de kleine David" te luisteren, wier eenvoudige muziek altijd zijn oproerige gedachten tot bedaren bracht, en toen hij naar den ouden man keek, zooals hij daar, met het grijze hoofd op de hand gesteund, verzonken zat in gedachten aan het verloren kind, dat hij zoo innig had liefgehad, herinnerde Laurie zich opeens het gesprek van dien middag, en zei hij tot zichzelf: "Ik zal mijn luchtkasteel opgeven en bij Grootpapa blijven, zoolang hij het verlangt, want ik ben alles wat hij nog in de wereld heeft."
"Neen, grootpapa!" ging zij voort, altijd luider en ruwer, "'t Is een schandaal zooals het hier toegaat, dat zeg ik; en gij moest er een eind aan maken, als gij nog hart genoeg in uw lijf hadt om een cordaat besluit te nemen." "Majoor, Majoor!" viel Rolf in op smeekenden toon, om haar te bedaren. "Zwijg, ellendige lekkerbek!
Mijn beleefde groeten aan juffrouw Barbara en uw dochter." "Ha! ha! ha! wat klinkt dat deftig, grootpapa!" "Vind je?"... "Postcriptum. Maakt Boppie 't goed?" "Bop! Bop!" "Waf! waf!" "Compliment van den baas." "Malle meid!" "De soep staat op tafel, Tournel." 't Is nacht! De torenklok slaat twaalf; dof en zwaar dreunen de slagen, alsof er sneeuw in de lucht ligt.
"Ja, jij kunt geen kwaad van hem hooren; maar je zult zien, 't wordt later een kwast; dat zijn die artisten toch allemaal!" "Zoo! dank je voor het compliment." "Niet te danken, Tournel, 't is tot je dienst." "Grootpapa! lees verder, als 't u belieft." "Mijn professeur, monsieur Vianol, heeft zich onlangs met lof over een phantasie, die ik gecomponeerd heb, uitgelaten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek