Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 oktober 2025
»Dat is zoo en Monseigneur de M. heeft mij mijne schilderij goed betaald ook; maar reizen, reizen in 't wild vreemde kost geld, en ik kan het nu niet meer doen zooals ik voormaals in België en in Frankrijk heb gereisd, te voet en zoo wat half om Godswil. Neen, nu zal het duur worden, voor mij vooral! want ik heb een zwak.... een gebrek...."
Alle toeschouwers sprongen op, en namen de vlucht. Slechts drie bleven daar: de menagerie-eigenaar, Old Firehand en Zwarte Tom. Eerstgenoemde wilde de deur van de kooi dichtschuiven; maar dat bleek hem onmogelijk, want het lijk lag half er binnen en half er buiten. Toen wilde hij den doode bij diens beenen naar buiten trekken. "Om Godswil, dat niet!" riep Old Firehand.
Zij komt ver weg, zoo ver weg, dat ze nooit iets van een predikant van Broby gehoord heeft. Nu ratelt de koets den heuvel op en nu ziet zij de pastorie boven op den top liggen. "Om Godswil," jammert een bedelaar aan den kant van den weg, "geef een arm man een penning." De voorname dame geeft hem een zilverstuk en vraagt of de pastorie van Broby hier dicht bij is.
En, O God, zie.... het lieve kind speelt daar nog altijd voort op de glooiing van den wal met het blanke schaap. Hoor maar, hoor hoe het blaat! "Eva, om Godswil," roept Helmond angstig: "neem ons jongske weg. Eva, voorzichtig, een slang!.... Eva!"
"Denk je ons met je haaien bang te maken?" schreeuwde de onderofficier terug; "leg aan, jongens! laat hem eens een blauwe boon proeven, dan kan hij zien dat 't ons ernst is, en telkens als hij of die neger den kop vertoont maar weer schieten, hoor!" "Om Godswil, probeer toch niet te zwemmen!" riep Jack in doodsangst; "ik zal mijn best doen om je water te bezorgen."
Hij weet zoo zeker, of iemand 't hem gezegd heeft, dat er spoedig langs dien weg iemand komen zal en zich in den muil van de loerende slang werpen. Nu zijn de kavaliers gereed van wal te steken. Zij grijpen de lange stangen, om de pramen midden in den stroom te steken; maar daar roept Löwenborg, plotseling: "Houd op, om Godswil! Houd op!"
Van Barneveld reikt hem van terzij, met afgewend gelaat, de hand, en 't klinkt weer zacht: "Laat dit eindigen; om Godswil, ga heen!" Eva komt den generaal een schrede nader, en met een stem die bits kon heeten indien ze niet door een natuurlijke welluidendheid werd getemperd, zegt ze: "Ik heb begrepen mijnheer Van Barneveld, dat het eindigen zou nog vóórdat het begonnen was.
Bravo!” en zeer voorzichtig klapt hij zachtjes in de handen. Pietersen weet nu niets beters te doen, dan deel te nemen aan ’t applaudissement; hij richt zich op en slaat met kracht zijn knokige handen ineen, terwijl hij luidkeels „Bravo! Bravissimo!” roept. „Om Godswil! niet zoo hard; zachtjes, zachtjes, anders schrikt ze,” fluistert Walten, haastig zich omwendend, hem toe. „O! dat wist ik niet!”
Zie, bij den eersten aanblik herken ik u dadelijk. Ei ei! gij zijt dus van uwe waardigheid ontslagen! Heeft de genadige gravin uw alvermogende hulp niet meer noodig? Gij zijt wel diep te beklagen, want zeker moet gij thans met eenigen kleinhandel uw dagelijksch brood zuur verdienen, en boer of edelman om een dak om Godswil aanspreken!"
Uitmuntender plan, dan het uwe is, had nooit uitgedacht kunnen worden." "Ja, zij hebben het erg te kwaad met elkander," antwoordde hij. "Maar het zijn menschen, en vermoorden mogen wij hen niet. Maak den ingang een beetje vrij van het vuur!" "Wilt gij er dan in?" "Ja." "Om Godswil, doe dat niet! Zij zullen u aanvliegen en u wurgen!" "Geen nood!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek