Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
"Dokter!" valt Thomas in: "op gevaar af dat ik u nog grief op den koop toe: Ziedaar, ik moet het u zeggen: Moe en ik we kunnen, nee we willen het brood om Godswil niet langer eten. We willen van iemand als u, die al werk hebt om zelf rond te komen... ja sinds u een vrouw hebt die..." Mevrouw Van Hake schrikt van Thomas' woorden, en heft alsof ze een storm wil bezweren haar beide handen omhoog.
"Om Godswil, Sanna, wat is er voorgevallen?" vroeg het jonge meisje haastig, haar werk opbergende. "Moet ik bij mama komen of bij grootmama?" "Natuurlijk bij grootmama," antwoordde de oude, zonder Liesje of hare tante, die Nelly hielpen haar borduurwol in te pakken, met een blik te verwaardigen.
Liesje liet de gevouwen handen hangen; zij tastten naar de tafel, bij welke zij stond; haar bleeke lippen bewogen zich tot spreken, maar zij konden geen geluid voortbrengen. De kopjes op de tafel rinkelden duidelijk, zoo beefden hare handen. "Lise, om Godswil!" riep tante, en omvatte haar met hare armen. "Ik dank u, vader," sprak Liesje op doffen toon, zich losmakende, "ik ik zal u gehoorzamen."
"Om Godswil!" zeide Aylva, wien opeens het denkbeeld voor den geest was gekomen, of ook Deodaat wellicht een dier beide personen in den toren wezen kon, en die hierop den woesten hoop gevolgd was: "wat wilt gij doen, vrienden? haalt die lieden van boven; maar doet hun geen leed. Gij hebt u als helden gedragen; gedraagt u als menschen na de overwinning."
Nu echter, nu hij haar bekommerd gelaat zag en aan den klank harer stem hoorde, hoe ongelukkig en wanhopig zij was, nu was het hem alsof zijn keel toegeschroefd werd en zijn oogen vulden zich met tranen. "Mijn God, wat heb ik toch gedaan! Dolly, om Godswil....!" Hij kon niet verder spreken, snikken verstikten zijn stem. Zij sloot het bureau en zag hem aan. "Dolly! Wat kan ik zeggen?
Ik gevoel mij zelfs vereerd, want in sommige opzichten ben ik uws gelijke niet, maar ik kan u niet liefhebben, en ik kan niet met u trouwen, en ik geloof dat het maar het best is u dit ronduit, eens en voor altijd, te zeggen," en werktuigelijk ging zij voort met kuiltjes te graven. "O, zeg dat niet," riep hij bijna kermend uit. "Om Godswil, zeg dat niet!
Louter genot en onmatig genot, ook het hoogste, is niet goed. Zoo forceert u het leven. Zoo ... ben ik bang voor u. Zoek maat te krijgen. U heeft zooveel elementen om gelukkig te zijn. O, ja ... Ja, maar ik meen: dwéep niet. En ... en hol ook zoo woest niet door, om Godswil!
En ik zou zoo gaarne gaan slapen," zeide zij en bond zich het haar bijeen. "Anna, spreek om Godswil niet zoo," sprak hij teeder. "Misschien dwaal ik, maar geloof mij, wat ik zeg, dat zeg ik zoowel voor uw als voor mijn bestwil. Ik ben uw man en ik bemin u...." Zijn stem trilde.
Ik zeg je, hij zal niet komen omdat ik hem niet liet roepen. Tot straks." "Maar pa, om Godswil!" "Gods wil is niet de leugen, Coba. Spaar me. Je weet wat ik, sinds ik dat Liederenboek moest vinden, aan mijn eenig kind te vergeven heb, en dagelijks bid dat de Allerhoogste rechter haar vergeven zal. Laat me gaan. Nee, weerhoud me nu niet." "Och papa, mijn lieve papa!" "God zal je vergeven Coba.
Ik moet beginnen. Hij ging bij de naar boven uitstekende voeten van den oude staan, deed alsof hij met den stok op de te raken plek mikte, en haalde schijnbaar voor den slag uit. Allahy fewersin, dôjme, om Godswil, sla niet! steunde Habulam. Ik geef meer. Ik geef veel, veel meer!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek