Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Het lieve meisjes Vader was de Heer Phillips de Brunier, geen ongeacht Commissionaris op Duitschland en Italien: Ik leg haren brief aan my, ook die der Weduwe, daar zy by logeert, hier in; op dat gy zoudt weten al wat er my van bekent is. Nu de Vertelling. Gister middag ging Tante uit eeten. "Dat raakt jou niet." "Dan zel je ook in huis blyven." "Heb jy 't hart, en belet my dat eens."
In hun benauwdheid hebben de Franschen toen om hulp gevraagd; en van morgen, alheel in de vroegte, is het 93ste regiment uit Utrecht aangekomen, om de bezetting van Amsterdam te versterken. De gendarmen, die gister wel in een doosje konden, ze stappen nu weer als pauwen door de straten!
Pas tegen den avond kwam hij terug, een overvloed van nieuws meebrengend. »Nou, vriendschap, daar is je me gister wat gebeurd!" begon hij. »Niet alleen aan de Haarlemmerpoort is het er te doen geweest, maar ook binnen de stad zijn er nog verscheidene relletjes voorgevallen.
Neen, neen, 't was zeer wys van de Voorzienigheid, dat er gister geen zuchtjen aan de lucht was, Eén graad atmosfeer-drukking minder, en 't venster van juffrouw Laps ware gesloten geweest! De noodlottige gevolgen... Alweer niet waar! De heele zaak was dùs of zóó afloopend van weinig beteekenis.
Doch als men geen waarde hecht aan zoodanige verklaring omdat de opvatting van 't begrip: gezondheid, vooral in de oogen van niet-geneeskundigen, zeer onderwerpelyk is blyft toch de gewichtige vraag bestaan, of iemand die heden sterft aan een "abcès in de lever" zich gister kon te-paard zetten met het doel om een bergachtige landstreek te inspekteeren die in sommige richtingen twintig uren breed is?
Gister avond elf uuren, verloste onze jonge Vriendin van een schoon gezont Kind; zy heeft het niet héél gemaklyk gehad; maar zich zo verstandig en bedaart gedragen, dat men dit naauwlyks dus zoude hebben kunnen verwagten. De lieve Juffrouw Redelyk en ik waren, behalven de Baker, al de Vrouwen, die zy verkoos by zich te hebben.
Zoo had hij dan gister, in een der groote zalen van het paleis, een aantal oelemah's en moellah's, waaronder natuurlijk ook Abdal Kadir, verzameld, en met hem een paar Jezuïeten, een Jood en een Parzi, benevens uw voormaligen, hier teruggekomen leermeester Koelloeka, dien gij gewis reeds begroet zult hebben, en Aboel Fazl, mijn broeder.
Zij had zich deze zoo geheel anders voorgesteld, zich zoo verheugd met haar recht meisjesachtig te babbelen; en nu was daar gister uit een extra-postrijtuig een jonge dame gestapt, die haar donkere oogen onderzoekend en koel over omgeving en personen liet gaan. Geen enkel hartelijk woord was nog tusschen haar gewisseld.
Zij brak in tranen uit; de bedrogen verwachting van gister kwam haar weder te binnen. "Maar, Lise, groote goedheid, wat moet dat beteekenen? Hoe dwaas, dat gij om zóó iets schreit! Wat ter wereld kan u Army schelen?" De oude vrouw sprak knorrig; men kon het haar aanzien, dat haar hart bezwaard was. "Ik denk, dat het u niet aangaat, wat ik van Army zeg.
Gelijk!", schreeuwde Dovid in meerdre opwinding: "zoo'n maugverdraaier! Me kammerade kenne de pescht krijge! As ìk nie onderkrope was in de tijd van me oogziekte, zatte we niet in de dikkedesch! Zal ik nòu mesjogge zijn? Was hab'n we vemiddag gefresse? Schappie-hindelemindel! Vreet jij je daar 'n barsting an! Waas hebbe we gister gefresse? Zogererwte! 'n Brok zuur an de kar!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek