Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
En hij begrijpt heel goed hoe het met mij gesteld is. Ik wou niet, dat hij naast mij kwam liggen, want het is net alsof ik de wormen al aan mijn lichaam voel vreten. Wij hebben den geheelen nacht door samen geweend en over vroeger gesproken.
Zij wierp een langen, bekommerden blik op het liefelijke wezen, dat zoo ruw uit haar hemel werd gesleurd; haar vader vloekte den meineedige, maar haar broeder zeide: "Daar steekt een duivelsch schelmstuk achter; ik ken Frits; er is geen valsch haar aan hem." "Och kind, wat is hier in dat kleine kamertje al gebeden en geweend in die dagen!
Zoowel Mevrouw van Nassau als de aanstaande bruid zagen bleek en betrokken, en haar rood bekreten oogen toonden aan, dat beiden geweend hadden. De Gravin had den nacht slapeloos doorgebracht en onophoudelijk nagedacht over de zonderlinge verschijning der kinderkleertjes, welke haar de Fiskaal had voorgesteld.
Eene der beide jongere vrouwen moest geweend hebben; want zij hield mismoedig het hoofd over haar werk gebogen en hare oogen waren nog vochtig. "Kom, Brigitta, denk niet meer aan het voorval", zeide de oudere troostend. "Gij zijt te gevoelig; en daarbij, onze jonkvrouw heeft gelijk: wij arme dienaars mogen ons met de zaken onzer meesters niet bemoeien, zooals gij het soms doet."
Dit werd bewezen door de broodkruimels, welke op den vloer der kamer werden gevonden, toen de justitie later huiszoeking deed. Er werd tweemaal zacht aan de deur geklopt. "Binnen!" zeide hij. 't Was zuster Simplicia. Zij was bleek, haar oogen waren rood geweend en de kaars beefde in haar hand.
Zij voelde, dat zij haar eigen verdriet dien middag in de kleuren had gezien, er was iets gebroken in haar gemoed, de schelp van een inwendig oog was stuk gebarsten. Nu kon zij beter dan vroeger waarnemen en rondwoelen in haar eindeloos groot verdriet. Zij had al veel geklaagd en veel geweend, maar zonder er op in te denken, en nu, nu zag zij zich zelve, maar zij herkende zich zelve niet meer.
Word niet rood, Machteld, ik geef u oorlof om Adolf van Nieuwland te beminnen, totdat het huwelijk dit zuiver gevoel bekrone." Machteld viel in zijn rede en riep: "O mijn vader! Uw liefde tot mij is oneindig, gij overlaadt mij met vreugde. Ja, ik heb zo dikwijls, bij de vreze van u te vergrammen, geweend; maar nu, o geluk!
Ze klaagden niet om den dood zelve: ze klaagden om de liefde, die hun zooveel had beloofd. Ze hoorden wederhun eigen jonge stemmen. Waarom hadden ze gelachen en niet geweend? Ze leerden het in deze dagen, om den dood niet te vloeken en Hem noemden ze in hun gedachten niet meer wreed. "O! moet ik leven zonder u, Boudewijn," weende ze.
Ik dacht dan aan de droefheid, welke mijn dood u zou veroorzaakt hebben, en ik heb geweend totdat het mes mij ontvallen is." Gedurende die woorden had de schrik zich op het magere aangezicht van den ouden beul afgeschetst; twee tranen rolden op zijne wangen; en het was zichtbaar aan de uitdrukking van zijn gelaat, dat een akelig vooruitzicht hem bedroefde.
En daar beneden in het dorp, in de pastorie, dáár werden tranen geweend, bittere, heete tranen door wie maar weenen kon! Maar zij wilde niet, zij wilde immers niet, dat de menschen haar medelijdend zouden aanzien, vader en moeder, tante, zelfs Doortje en Mina neen, dat was vreeselijk, dat kon zij niet verdragen. Klonken daar geen haastige schreden achter haar? Ja, en dan de roep "Liesje! Liesje!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek