Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Ja wel, Geurt Snipper heeft innig medelijden met het arme huisgezin van vrouw Lagers, doch vooral ook medelijden met het lieve Grietje, dat hem zoo na aan 't hart ligt en, ofschoon langzaam herstellende, nog uiterst zwak is, terwijl zij elke versterking of verkwikking moet ontberen, dewijl moeder ze niet verschaffen kan en de mevrouw van Water-zicht maar hoogst zelden iets zendt "omdat die werkvrouw zoo heel weinig dankbaarheid kent."
Van 't school tot aan Reinderts was 't niks, went dan goeng ze met Gijs en Mieneke mee; moar verder.... En Geurt de bouwknecht, zuumde zoo dukkels um 'r tegen te goan. Bang was ze wel niet, moar, 't vonder bij den appelen-bongerd was zoo smal, en de leuning was zóó hoog, dat ze er hoast niet bij kos kommen.
Die kent 't leven niet! De pastoor noemt me filosoof uit spot; hij vertelt aan iedereen dat ik een soort kwakzalver ben, die geurt met wat hij op de kollege-banken geleerd heeft, terwijl dat juist is wat hem het minst te pas komt. 't Kan wezen dat ik eigenlijk de gek ben en zij de wijzen; wie kan dat uitmaken?"
Zwevende over rozelaren, Streelt ons 't windtjen hemelzoet: Dús de toon uit blijder jaren, Die ons onverwachts ontmoet, 't Windtjen geurt nog om ons henen, Als de rozenblos verschiet: Zóo, al is de vreugd verdwenen, Leeft zij voort in d' aâm van 't lied! O Muziek! bij uwe akkoorden Wordt de spraak zoo koud en schraal. Waarom zoekt de ziel naar woorden? Gij slechts zijt haar moedertaal!
"Je komt te laat vrinden!" zei Leendert de huisknecht tot een meisje dat, door een jongeling begeleid, het hek van Water-zicht was binnengetreden, en gevraagd had, of ze Toon Ritter eens zien en spreken mocht. "Te laat!" zeiden Grietje en Geurt want zij waren het schier te gelijk; en het meisje voegde er bij: "Maar zeg, hij is toch niet dood?"
"Veroorloof mij, u te zeggen, Heer Ridder!" zeide de marktschrijver, "dat dit klaarblijkelijk zou aandruisen tegen alle gebruiken en usantie in zoodanig geval; daar de schuld nog moet vereffend worden ten genoegen van beide partijen, en deze man ons derhalve volgen moet naar Haarlem, waar bovendien nog andere zaken tot zijn last zijn, als: dat hij een geneesmiddel verkocht heeft aan Geurt Kneliszen, waar al zijn koeien van gestorven zijn, en een ander aan de vrouw van den rooden slachter, waardoor haar oog gezwollen is als een pad, al 't welk strafbaar is met gevangenis, ingevolge art...."
"En de jakkenie dan?" steunde Toon, terwijl hij weer naar de flesch greep. "Wacht Toon, hier is ie. Ja, daar het ze te veel koerakter toe," zei Geurt. "Als je niet anders kunt!" zuchtte Ritter. "Dat zeg ik ook," hervatte de jongeling: "maar vrouw Lagers wil er niet van hooren; ze zou liever gebrek lijden dan een cent te vragen.
Geurt gaf het paard te drinken, en nadat hij met een bezem diens leger een weinig had gereinigd, strooide hij den meegebrachten bundel lies onder het dier, waarvoor hij een dankbaren blik van den armen Ritter bekwam.
Dokter, vriend, u hebt je in schulden gestoken...." "Wie wie zegt dat? Wie zegt u dat ik schulden heb? Heeft de roos schuld omdat zij de schoonste bloem is en 't heerlijkst geurt? Heeft de vogel schuld omdat hij het fijnste kleed draagt en er geen reiner zang op de wereld is?" Helmond dacht aan Eva's lied. "Beste dokter, ik zou u ook nú willen sparen, maar het mag en kan niet.
't Was, toen Geurt voor den wat rustiger liggenden man de zaken zooveel mogelijk had beredderd, dat hij Hans over den kop streek en langzaam zeide: "Hans heeft het beter dan een van ons allen." "Nietwaar?" zei Toon, en vestigde een welgevalligen blik op het paard. "Ja ja," hernam Geurt: "en 't is maar een dier. Een mensch is toch meer!" Ritter zag den spreker vragend aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek