Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Ja, omdat zij altijd op haar stoel zit, denkt zij dat die kleine meid ook zoo zal blijven koekeloeren. Nu, zooals de waard is, betrouwt hij zijn gasten. Maar...." vervolgde hij snel tot den onbekende: "pak u weg; want daar klotst zij de trappen op." De gestalte verdween.... door een zijdeur, terwijl de oude Geertrui boven kwam. "Bewaar ons! Bouke! wat is met dat lieve schaap gebeurd?"
Hij kwam hen tegemoet, en op den vragenden blik van zijn vader zeide hij met een bezorgd gelaat: »De kleine Karel is van nacht niet beter." Hij bracht de binnentredenden in de kamer bij het ledikantje. Geertrui zat er naast met beschreide oogen, en hield de brandende heete handjes van het kleine ventje omklemd. Het kind had een harde koorts, en onrustig dwaalden die blauwe kijkers rond.
Deze laatste vraag was tot Magdalena gericht, die juist binnentrad, met een gezicht, nog strakker en zwaarmoediger dan naar gewoonte. "Is er een ongeluk voorgevallen, dat gij zoo donker kijkt?" vervolgde Ulrica. "Alsof zij ooit vriendelijk uit haar oogen zag," mompelde Geertrui.
Daar berooft hij de eerzame Geertrui Claassens, die in de eerste dertig jaren geen vrijer heeft willen hebben, en in de laatste drie kruisjes geen vrijer heeft kunnen hebben, zoo maar op eens van haar nachtrust." "Spot maar niet," antwoordde Geertrui: "het is waarachtig geen ding om mee te spotten: hoor eens, Bouke! Het heugt je nog, toen Mevrouw zaliger nog leefde...."
Zoo UEd. liever over dat onderwerp met Geertrui zelve geliefde te redekavelen;.... maar ik heb vergeten UEd. te zeggen, dat Dominee al sedert een uur in de benedenzaal zit en verlangt UEd. te spreken." "De Dominee beneden? Dat hadt gij mij wel eerder mogen zeggen. En waarmede heeft die goede man al den tijd zoek gebracht?"
"Zeker heeft hij je onderhouden over je blozende kleur," vervolgde Bouke, "en over je betooverende oogen, hoewel men die slechts vinden kan door den bril heen." "Een bril! nu kijk!" hernam Geertrui, gebelgd: "en wanneer draag ik een bril? niet dan om in Gods woord te lezen en om kousen te mazen; en dan draag ik hem nog maar op de punt van mijn neus, zoodat ieder mijn oogen zien kan.
De kleine Joan werd dan, gelijk wij in het slot van het vorige Hoofdstuk hebben verhaald, op het kasteel te Sonheuvel opgevoed, en ging er voor den zoon van zijn pleegvader door. Alleen de predikant Raesfelt, wien Reede zijn vertrouwen geschonken had, en die het door zijn braafheid verdiende, de getrouwe Bouke en de oude Geertrui kenden het geheim van zijn geboorte.
"Dat doet er zooveel toe," zeide Geertrui, hem naar zich toetrekkende en zoo zacht mogelijk sprekende, "als dat die page evenzoo goed wist als jij en ik, dat Joan Mijnheers kind niet is." "Bewaar ons," riep Bouke, achteruitspringende: "dan moet jij het hem verteld hebben."
Reeds neigde de zon naar het westen, en uit den tuin klonk het vroolijk spel der kinderen. Plotseling sloeg de stervende haar oogen opwaarts. Op dit oogenblik waren de grijsaard met zijn vijf zonen en Geertrui in de ziekekamer. »Hoort gij niets?" vraagde de stervende. »De kinderen spelen in den tuin," zeide de grijsaard, »wil ik het hen verbieden?"
Joan zweeg eenige oogenblikken, en liep de kamer op en neder; vervolgens kwam hij weder bij Geertrui terug en zeide: "die Jezuïet was de vriend mijns vaders, en door zijn hulp kan ik mijn moeder misschien terugvinden." "Je vader! je moeder! Och, denk je nog om die Spanjoolsche ouders, die je verzaakt en vergeten hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek