Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
«En ik beloofde den Heer een kostbaar altaar, dat ik behangen zal met borduursels, eigenhandig door mij vervaardigd,» zeide Geertrui. De beide meisjes bogen het hoofd en zwegen, terwijl de getrouwe Machteld, die de treurige jonkvrouwen niet meer storen durfde, zuchtte en de oogen van haar werk niet meer ophief.»
Hij ontdoet zich haastig van geweer en bandelier, en door klimmende onrust aangegrepen, gaat hij naar de zijkamer. Jan, zijn zoon, en Geertrui, zijn schoondochter, zitten daar, en beiden keeren zich naar de deur, waardoor de grijsaard thans binnentreedt. Jan ziet er bedrukt uit, en Geertrui heeft beschreide oogen. »Is hij er?" hoort hij een zwakke stem vragen.
Sedert de gebreken van een vergevorderden leeftijd de oude Geertrui beletteden, haar bediening op het slot langer waar te nemen, was Magdalena, door de voorspraak van Klaas Meinertz, die den Baron van Sonheuvel onder zijn klanten telde, haar plaats op het slot komen vervullen en had zij zich, door haar bekwaamheid in 't bestieren van de huishouding en door haar geschikt en ordelijk gedrag, de achting van den Baron en het vertrouwen zijner dochter weten te verwerven.
«Heb dank, Livina, heb dank, moeder Geertrui, stotterde hij....» maar Livina hoorde niet. Zij stond met haren broeder voor de bedsponde der kranke. «Thans zult gij spoedig genezen, moeder,» lachte Antoon. «Naarstig en onvermoeid zal ik voor u werken, u vleesch en eieren koopen! Nog veertien dagen en, aan Livina's arm, wandelt gij op de Vrijdagsmarkt. De zieke glimlachte.
De grijsaard deelde het ernstige bericht mede, dat Frits had gebracht, en zwijgend hoorde Jan het aan. Hij zuchtte. Hij dacht aan zijn zwak, ziek kind, en keek den ouden Voortrekker aan. »Dat beteekent oorlog," zeide hij. »Of wij smoren hem in den eersten slag," antwoordde de wijze grijsaard. Geertrui stond op, en verkwikte het dorstige kind met een teug water.
Dan, terwijl hij nog sprak, en de oude Geertrui al gedurig uitriep, wat Mevrouw zaliger wel van zulk een geval gezegd zou hebben, hoorde men zulk een geweld aan de voorpoort, dat allen naar buiten stoven. Dit rumoer had een zeer natuurlijke reden.
"Neen, daar versta jij je beter op, oudje!.... doch dat daargelaten: Wat heeft je de page verteld? dat is maar het punt in quaestie; want dat hij jou zijn hof gemaakt heeft, is zeker." "Ja!" zuchtte Geertrui: "ik vrees, dat ik te veel met hem gepraat heb." "Te veel!" riep Bouke, schaterend van lachen, "te veel met hem gepraat? De droes! heeft hij in ernst je hartje gestolen!"
"Onzen besten Jonker Joan!" herhaalde Geertrui, terwijl zich over haar gelaat eensklaps een ongewone opgeruimdheid verspreidde: "och neen! gisteren had hij het zeker te druk met u allen, om aan de oude Geert te denken." "Dit heeft hij toch gedaan," hernam Ulrica: "hij heeft naar u gevraagd; doch, zooals gij wel zegt, de drukten van het huis zullen hem belet hebben u te gaan omhelzen."
"Dunkt u dat, Bouke?" zeide Joan, lachende: "welnu dan Veltman! de trap op!" Onbesuisd snelde de hond naar boven en liep de oude Geertrui, die hem tegen kwam, bijna omver. "Help! Bouke! help!" riep deze: "de hond is los!" "Welnu! wat is daaraan verbeurd?" vroegen Joan en Bouke, de trap opkomende. "Wat daaraan verbeurd is?
In één woord, haar genegenheid te hemwaart had zoo diep wortels gevat en was met de jaren zoo sterk aangegroeid, dat de oude Geertrui niet nalaten kon, dikwijls aan te merken: "ja! zoo Mevrouw zaliger dat moest beleven, dat haar dochter dat Spanjoolsche kind zoo lief zou hebben! wat zoude het mensch er wel van zeggen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek