Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
Intusschen hadden onze beide vrienden een eenzamen vestingwal opgezocht, waar ze niet licht gestoord zouden worden, "Je vermoedt zeker wel wat ik van plan ben, Gascoigne," zei Jack. "Ik wil dien ellendeling nog dezen morgen een kogel door den kop jagen." "Alles goed en wel, Jack, maar dat is eigenlijk mijn werk en niet het jouwe; ik heb hem ontdekt, dus behoort hij mij."
Het fijne van het geval raakte op het schip spoedig algemeen bekend en "plicht gaat boven fatsoen" werd een spreekwoord. De bootsman stelde alles in het werk om zich op den armen jongen te wreken, zoodat Gascoigne en Jack nooit meer een vischsnoer van hem kregen.
"Hij zal niet kunnen loopen, meneer Tallboys," zei Gascoigne; "het best zal wezen dat we een paar man uit de kuiperij roepen en hem naar het hospitaal laten dragen." Terwijl de konstabel aan dien wenk gehoor gaf, kwam meneer Biggs, met een doek om zijn gezicht alsof hij kiespijn had, op den onderbetaalmeester af. "Wat duivel maak jij toch voor een erbarmelijk leven?
Jack meldde zich aan boord en meneer Pottyfar, die juist op het halfdek stond, gaf de hoop te kennen, dat Jack met te meer ijver zijn plicht zou betrachten, nu hij zoo geruimen tijd aan den vasten wal had mogen doorbrengen. Jack stemde daarmee in en ging naar beneden, waar hij Gascoigne en zijn nieuwe baksmaats vond, met wie hij voor het grootste gedeelte reeds kennis had gemaakt.
Kapitein Wilson kwam aan boord en hoorde nu van Sawbridge al de bijzonderheden die Jack onvermeld had gelaten; en nadat zij den brief van Gascoigne in de kajuit nog eens overgelezen hadden en meneer Tallboys in verhoor genomen en in arrest gezonden was, maakten zij zich vroolijk over het gebeurde. "Er komt maar geen einde aan de dwaasheden van dien Rustig," zei de kapitein.
"Gij krijgt immers voldoening door op meneer Rustig te mogen schieten, wat wilt ge nog meer?" antwoordde de konstabel. "Maar ik protesteer tegen het schieten van meneer Biggs op mij." "Zoo, wou je soms wel een schot lossen maar er geen ontvangen?" snauwde Gascoigne hem toe, "je bent een vervloekte lafaard en moest eigenlijk weer in de kuiperij gesmeten worden."
"Wat zullen we doen, Sawbridge? zullen we Rustig zenden of Gascoigne of beiden, of geen van beiden? Als zij het slachtvee niet spoedig bezorgen, zullen zij er bij den admiraal niet zoo gemakkelijk afkomen als bij ons."
Ditmaal zullen we 't er wel goed afbrengen, Gascoigne; we zien er waarlijk niet uit, alsof 't de moeite waard was ons te plunderen, en bij een aanval hebben we pistolen om ons te verdedigen. Reken er gerust op, dat ik geen goud meer vertoonen zal. En nu afgesproken hoe we doen zullen.
"Wel, Ned, heb je ooit zoo'n kostelijk zoodje schurken bijeen gezien?" merkte Rustig op, toen hij zijn oog had laten gaan over de tronies der geketenden. "Neen," antwoordde Gascoigne; "en, me dunkt, de kapitein zou, als hij hier eerst een kijkje had genomen, zich wel tweemaal bedenken, eer hij die bende losliet." "Wel mogelijk maar wij hebben bepaalde bevelen.
"Ga nu vooruit en zeg me hoe ik sturen moet." Hoe Gascoigne ook gestemd was over Jack's manier van handelen, toch begreep hij onmiddellijk, dat er niets beters op zat dan de schuit op de minst onveilige plek te laten loopen, en hij dus waarschijnlijk vooruit nog betere diensten zou kunnen bewijzen dan aan het roer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek