Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Nadat dit afgeloopen was, ging Jack naar voren en kreeg land in 't zicht; drie of vier uren stuurden zij nu denzelfden koers. "We moeten meer bij den wind opsteken," zei Gascoigne; "bij een kleine stad aan te leggen, zal niet geraden zijn; we hebben te kiezen of we ergens op de kust zullen landen en de schuit laten zinken, of bij een of andere groote stad binnenloopen."
Gascoigne bracht dit bevel in het Italiaansch over en toen er aan voldaan was, lieten onze adelborsten de jongelieden los, die nu door den ouden heer aldus werden toegesproken: "Tegen uw wil zijt gij beiden verhinderd een ondoordachten, onrechtvaardigen moord te begaan.
Aan tafel sprak hij weinig, en verwijderde zich zoodra het maal was afgeloopen, terwijl hij de twee brieven in handen van den gouverneur achterliet, met verzoek hem morgen van raad te willen dienen. Gascoigne volgde hem en aan dezen vertrouwde hij zijn smart toe.
Meneer Jones, neem gij de zorg voor het schip op u. Ik ga zelf naar het benedendek. "Dat ziet er heel anders uit dan van morgen, Jack," merkte Gascoigne op. "Ja," antwoordde Jack; "maar wat nu het best gedaan? Als er aan den wal brand in een schoorsteen is hangen ze er een natten deken over." "Ja," zei Gascoigne; maar dat zou hier, nu het kolenhok in brand staat, weinig helpen."
"Ja," hernam Jack, "ik ben nog niet lang op zee en weet natuurlijk nog weinig van al die dingen. Je zult wel gelijk hebben, maar ik zie het groote gevaar niet in laten we de schuit hier maar dadelijk recht op het strand laten loopen." "Dat zal ik ten minste beproeven," antwoordde Gascoigne, die al vier jaar ter zee voer en vrij goed wist wat er gedaan diende te worden.
"Ik niet minder," antwoordde Gascoigne; "maar, weet je, Jack, 't kon best ons galgemaal wezen." "Dan mag 't wel bijzonder goed zijn. Maar hoe denk je dat zoo, Ned?" "Over een half uur zitten we op het strand." "Daar moeten we immers juist wezen." "Ja, maar er staat een hooge zee en ons vaartuig kon wel eens tegen de rotsen stuk geslagen worden."
"Als adelborst," antwoordde Jack; "en Gascoigne ook." "Zoo! dus zijt ge met verlof?" "Och neen, dat niet; maar ik zal je vertellen, ouwe jongen, hoe 't ermee gelegen is." "Een oogenblikje, alsjeblieft," viel kapitein Tartar hem in de rede en stond op; "ik moet even mijn oppasser een paar orders geven, die ik verzuimd heb."
Hij meldde zich bij den officier van de wacht en haastte zich naar de kooi, waar hij den ganschen nacht wakker lag van de pijn, en op een uitvlucht zon om den volgenden morgen niet aan dek te komen. Die moeite had hij zich echter kunnen besparen, want meneer Jolliffe bracht den brief van Gascoigne aan meneer Sawbridge, en die van onzen held werd aan den kapitein overhandigd.
Jack echter vond het geval lang zoo prettig niet, want hij vreesde dat de onderbetaalmeester ernstig gewond zou zijn en gaf zijn bezorgdheid daarover te kennen. "In elk geval hebt gij hem niet getroffen," hernam Gascoigne; "het eenige wat op uw rekening komt is het geschonden gezicht van den bootsman, je zult hem nu wel voor goed den mond gestopt hebben."
Zoodra de signora en Agnes goed en wel boven waren, haastten Rustig en Gascoigne zich weer naar hun vrienden, die al meer en meer in het nauw raakten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek