Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Dit gebeurde; zij reefden het zeil, maar konden het niet meer omhoog krijgen: telkens als Gascoigne den helmstok losliet om Jack te helpen, schoot de wind in het zeil, en als hij dan naar het roer ging om den wind weer uit het zeil te krijgen, was Jack alleen niet sterk genoeg om het op te hijschen.
Het weer was nu zoo smerig, dat men geen twintig el van zich af kon zien, de donder rolde en bliksemstralen schoten van alle kanten door het donker bewolkt zwerk. Zoodra de zeilen naar den wind gebrast stonden, werd de wacht opgeroepen, en allen, die aan dek gemist konden worden, gingen nat en teleurgesteld als ze waren naar beneden. "Wat een oude Jonas ben jij toch, Martin," zei Gascoigne.
Hij nam zoolang het roer over, tot Jack hem den schouder gewasschen en verbonden had. "Neem jij het roer nu maar weer voor je rekening," zei Gascoigne, "want ik sta op de ziekenlijst." "Als heelmeester ben ik niets waard," hernam Jack; "maar wat nu begonnen? Zullen we van avond aan wal gaan en de schuit laten zinken of een stadshaven binnenloopen?"
Zie zooveel mogelijk aanhangers voor onze denkbeelden te winnen en geloof mij Uw toegenegen vader en trouwen gids NICODEMUS RUSTIG." Jack schudde het hoofd en lei den brief met een zucht neer, ontevreden over zijn vader en over zichzelf. Het liep echter tegen etenstijd en dus ging hij zich kleeden voor het diner bij den goeverneur, waarop ook Gascoigne genoodigd was.
Eindelijk zag Cascoigne de drie mannen naar achter komen voor een oogenblik lei hij een zijner pistolen neer om Jack een handdruk te geven, die door dezen beantwoord werd. Terwijl Gascoigne de kerels, die tusschen de leege vaten door naderden, strak in het oog hield, bleef Jack languit liggen en deed alsof hij sliep.
"Heel goed, geloof ik, maar ik heb hem in langen tijd niet gezien." "Hoe wist u dan, dat ik den dienst verlaten had, kapitein Sawbridge?" "Wel, van Gascoigne, die hier aan boord is." "Gascoigne!" riep onze held uit; "maar laat ik hem toch dadelijk de hand gaan drukken! Wees intusschen zoo goed, kapitein Sawbridge, uw dokter aan boord van de Rebiera te zenden, want ik heb een paar gewonden."
Gascoigne haastte zich weg en keerde spoedig terug met drie man van den kotter; de overigen waren weggezonken, waarschijnlijk gedood of gewond, toen ze van de brik de volle laag kregen. "Goddank, ten minste drie gered!" zei Jack. We moeten nu zien of er hier op dek nog enkele van die arme drommels in leven zijn gebleven, en dan de rest maar over boord gooien.
Hij vroeg Jack of hij hem wilde vergezellen, maar onze held verkoos liever bij Gascoigne te blijven, en verontschuldigde zich dus tot den volgende dag. "Hoor eens, Rustig," zei Gascoigne zoodra de kapitein vertrokken was, "ik zal verlof vragen om bij jouw aan boord te gaan of wil jij 't soms liever vragen?"
Wel, Ned, wat zou er van ons geworden zijn, als we de brik te gelijk met de sloep hadden geënterd?" "Ja, jij komt altijd op je beenen te recht, Jack," antwoordde Gascoigne; "maar dat bewijst nog niet dat je gelijk hebt." "Jij bent niet te overtuigen, Ned; maar 't is nu geen tijd van lange redeneeringen, we moeten naar die arme kerels omzien; enkelen leven er nog."
"Rustig." riep hij, terwijl hij overeind ging zitten en zich de stroosmelen van het lijf schudde. "Bakboord!" zei Jack half droomend. "Kom, Rustig, we zijn nu niet aan boord. Word wakker!" Jack richtte zich op en toen hij zich eindelijk genoeg uit het stroo omhoog gewerkt had om Gascoigne te kunnen zien, zei hij: "Sla je geloof aan droomen, Ned?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek